Ytrehornsnakken – Hornindal

Laurdags ettermiddag tok eg ein tur til Ytrehornsnakken i Hornindal. Ein kort men bratt tur. Ein tur som eg vil sei er ein flott familietur om ein går på barnas premisser. Det kan bli barnets første møte med «fjellklatring».  Bruk dagen og ha rikeleg med tolmodigheit så blir dette ein fin tur. For dei som ikkje tek med barn så er dette ein forholdsvis kort tur. Fra der ein parkerer bilen er det ca 1.5 kilometer til toppen. Da kan ein velge om ein vil ta det roleg eller ha meir fart i beina og ta det som ei treningsøkt. Ein vil vel uansett kjenne det i lår og rompe musklatur :-).

For å kome til utgangspunktet så køyrer ein til Grodås, komunesenteret i Hornindal og den austlegaste delen av Nord Europas djupaste innsjø. I sentrum tek ein av mot Otterdal og køyrer ca 1 kilometer før ein igjen kjem til eit kryss merka Otterdal. Rett etter det krysset er det merka til Ytrehornsnakke.

Bilde: Her ser ein toppen av Ytrehornsnakken bak skiltet som viser kor ein tek av i kryssa.

 

Her er det ingen tvil om at ein er velkomne som fjellvandrer og turist. Kjende at eg vart glad når eg såg dette skiltet 🙂

Når ein har fått parkert bilen er det enkelt å finne ut kvar ein skal ta av fra grusveien.

 

   

Det er god sti/rås heile veien til toppen. Mange plasser er det mjukt underlag, men det er også ein del svaberg. Desse er ikkje vanskeleg å passere da råsa har blitt utvida og det er ofte muligheit for å gå utenom svaberga. Men for ungane kan det være artig å få klatre litt.

     /

Stien/råsa er godt merka heile veien. Somme plasser kan det sjå ut som det er stidele, men stien kjem ihop igjenn lenger oppe.

   

På vei til Ytrehornsnakken går stien ganske nær Gytleskotet. Gytleskotet er eit naturminne av ei kalsedonhole. Ta den korte avstikkeren fra stien bort i hola og sjå.

   

Bilde 1: Her som skogen ligg nede tek ein av til Gytleskotet.

   

  Tenk så spennande for barna å få krype inn i hola.

Etter kvart som ein kjem oppover bakkane får ein enkelte plasser god utsikt over bygda. Da ser ein tydeleg at Hornindal, eller Hondalen i daglegtalen, er ei landbruksbygd. Og ein høyrer aktiviteten og kjenner lukta (møkaspreiing) fra dei nærmaste gardane. Men det er sant som høyrer med og som vitner om levande bygder.

Enkelte plasser kan ein sjå gammal oppmuring av stien. Dette stammer fra den tida da Ytrehornsnakken vart brukt som varslinsplass ved farer.

  Sjølv om oppstigninga er bratt så flater den også ut av og til midt opp i bakkane.

Bilde: Finst det noke som er finare enn å sjå bygdene våre bada i sol?

Bilde: Denne krabaten var også ute på tur. Han ser litt skeptisk ut 😉

   

   

Det er mangt og mykje ein kan oppdage om ein tek seg tid til det.

Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var grøn og fin. Da kan ein håpe på bær når det lir mot haust.

Når ein endeleg er komt til toppen blir alt strevet i bakkane rikeleg belønna med ein fantastisk utsikt og ein herleg følelse av å ha luft rundt seg. Ein har eit rundskue som går fra Kviven- Høgenibba-Blåbrehornet- Sandfjellet-gardane inn gjennom Hondalen-Sætrehornet-Gulkoppen-Middagsfjellet(Øyenibba)-Kjøsahalsen og Glitreggja. Ein ser Hornindalsvatnet, nord europas djupaste innsjø, og bygdene rundt. Denne fjelltoppen peika seg derfor naturleg tu som veteplass da Håkon den gode skulle skipe nasjonalt varslings system på 900-talet.

   

Dette bildet heng på veggen inne i vetestova. Teksten på bildet fortel at bautasteinen på Ytrehornsnakken vart reist av bøndene på Ytrehorn i 1914 til minne om varden som i gamal tid var på Ytrehornsnakken.

Vetestova på Ytrehornsnakkjen er ei rekonstruert stove som vart sett opp i 2003. Denne vetestova står open for allment bruk.

    Eit oppslag av eit flott dikt til ei fjellvandreske hang på veggen

Fra Ytrehornsnakken er det god sti vidare til andre turmål. Gode og oversiktlege skilt gjer det mulig å bedømme kor langt det eventuelt er til neste mål. Her på Ytrehornsnakkjen er også siste post på det populære fjell-løpet Hornindal Rundt.

Om ein går eit lite stykke bak om vetestova kjem ein til Ytrehornssætra, også kalt nakkesætra.

Når ein vel er komt seg opp så ta deg god tid på toppen. Spessilet om ein har barn med. La dei få del i historia og la dei få utforske området. Om turen opp var bratt så har ein berre unnabakkjen om ein tek same veien heim.

Ta turen og la det bli ein uforgløymeleg tur for dei yngste :-). God tur!!

 

 

Reklame

Flofjellveien.

Flofjellsveien går mellom bygdene Vollset i Sunnylven og Flo i Stryn. Dette er ein gammal ferdselsvei som er tatt godt vare på og som er mykje brukt både av fastbuande, av cruisturister og for andre som er i området. Dette er eit fantastisk turområde. Ein tur som egner seg for heile familien. Det går fint ann å ta med barnevogn..

Vegen har eit fint underlag. Det er stort sett grusvei med innslag av nokre steinete parti. Den er brei og fin meste parten av turen. Berre eit stykke forbi Stegholen er det litt smalere.  Frå Vollset til toppen av Flofjellet er det svak stigning. Fra Flofjellet og ned til bygda Flo er det bratt nedstigning.

Veien har ei historie som eg ikkje kjende til før googla litt om turen og les informasjonen som var langs veien. At gardane Vollset og Brekke sokna til Innvik og Stryn prestegjeld fortel litt om den veien dei måtte gå for å kome til kyrkje i gamle dager. Veien vart også brukt som postvei, friarvei og handelsvei.

Da eg starta på turen så tenkte eg at dette her blir vanskeleg å formidle. Inntrykka var så mange. Ord blir så fattige når ein skal beskrive naturen og stemninga ein opplever. Eg vil prøve å gje ein liten bit av det, resten må ein oppleve sjølv.

Denne turen er ca 10 kilometer  og med høgdeskilnad på 355-540-212 moh.

Men lat oss starte turen….

For å kome seg til Vollset, køyrer ein Fylkesvei 60 til Hellesylt. Når ein kjem ned til sentrum, er det skilta til Flofjellvegen til høgre. Da køyrer ein 12 kilometer innover Sunnylvbygda. Også bilturen inn dalen er flott. Korsbrekkelva med sine laksetrapper er fin å sjå på. Ein køyrer forbi Helset, Frøysa, Hole, Bjørdal, Brekke og kjem til Vollset.  Opp bygda ser ein mange store, fine og velstelte garder.

Når ein kjem heilt opp til Vollset (siste garden) står der skilt vidare til parkering Flofjellet. Ein køyrer da ca 500 meter lenger fram.

 

Veien er godt merka så det er ikkje fare for å gå feil. Respekter skiltet som fortel at det ikkje er lov å køyre lenger.

    

Logistikken kan være ei utfordring på denne turen. Vi valgte å ta med ein sykkel og Stig var den som sykla fram og tilbake for så å køyre til Flo for å hente meg.  Avtal gjerne med nokon om å bytte bil. Da kan ein ta felles matpause når ein møtes på fjellet.

Her ser ein tilbake til gardane på Vollset.

Ei gammal utelade som heilt sikkert har tjent til sitt formål i si tid.

   

 

Det er ein del grinder/led langs veien. Det er veldi viktig at ein let dei att etter seg da det er beitande dyr i området.

Det var lavt skydekke denne dagen, men sola jobba hardt og fekk tilslutt varma lufta slik at dei lave skyene forsvant. Grønt og frodigt heile turen.

Der ein måtte passere elver var det bygt gode og robuste bruer. Brukara er nok fra mellomkrigstida da det var veiarbeid her for å knyte bygdene på kvar side av fjellet saman.

 

Det er mange inntrykk når ein går på slike stier/veier. Lukta av dyr på beite, elva som buldrer, fuglane som kvittrer og når ein går langs dei tre vatna, Nestevatnet, Stegholvatnet og Angelsvatnet og høyrer «bolgeskvulpinga» da er livet herleg.

Det er laga til med fine kvileplasser langs veien. Fint å setje seg ned her og nyyyyte stillheita og kansje ein kopp kaffi.

Ved Nestevatnet var der mange fine naust på rekke og rad. Også båter som låg i terrenget. Kan tyde på at det er fisk i vatnet.

 

Eit av sela ved Nestvassætra.

  

Bilde 1: Ein utgått skosåle…..                     Bilde 2: Kva kom først, selet eller steinen??

Skal tru om dei tre bukkene bruse har gått over denne brua for å kome til seters for å gjere seg feite?

Veien snor seg vidare og enkelte plasser ser ein slike perler. Små hytter som ligg stilt og fredeleg med utsikt til Stegholvatnet.

Her i Stegholen er der veien er på det smalast. Det er her det har vore vansklegaste å bygge vei. Hammarane stuper rett i vatnet. På info skiltet finn ein mykje informasjon om veien. Ta deg tid til å lese, enten her på bloggen eller når du tek turen.

     

    

 

I Stegholen går fylkesgrensa mellom Møre og Romsdal og Sogn og Fjordane.

   

Her i Stegholen er veien på det smalaste med bratte hammer rett i vatnet. Anleggsarbeidarane som jobba her i mellomkrigstida sette opp stabbesteiner og ei form for rekkverk. Det er ikkje vanskeleg eller skummelt å gå her. Ein må berre passe litt ekstra på om ein har barn med seg.

Uten mat og drikke duger fjellvandrere  ikkje :-). Matpause når syklisten kom i retur fra Flo.

Fjellet i midten er Rinddalshynja. Den ser ein tydeleg fra Stryn sentrum.

Øvre Flosetra.  Setra for dei øvste gardane på Flo.

Skihytta på Flofjellet. Den høgaste toppen bak er Fedalsnibba. Les info om skihytta på infoskilt eller på bilda. Gammal stove.

   

No er vi på veiens høgaste punkt og ein ser i fjella på andre sida av Oppstrynsvatnet. Heilt til høgre skimter ein Skåla og så ser ein mot venstre Storskrefjellet og Tindefjell.

   

Til og med badestrand har dei på Flofjellet. Men som skiltet viser så vis hensyn ved bading.

Nedre-Flosetra høyrer til gardane lengst nede på Flo.

   

Bøndene på Flo har gått ilag om å bygge traktorvei til setrane på Flofjellet. Det er bratt nedstigning fra Øvste brekka.

Når ein er komt over høgaste punktet på Flofjellet og bjønde unndabakkjen får ein  fantastisk utsikt mot fjella på andre sida av Oppstrynsvatnet.

Ikkje noke problem å kome seg tørrskodde over elvane. Her er det godt tilrettelagt. Om ein går turen fra Flo og mot Vollset så må ein rekne med bratt oppstigning fra Flo. Høgdeskilnaden på turen er fra Vollset 355-540-212 moh.

   

Når ein kjem ned bakkane åpner landskapet seg og ein får eit glim av Flo.

Det seiest at da Per Bolstad kom ned bakkane her som 11 åring fekk han eit syn som han aldri gløymde. Det skal være her han fekk inspirasjonen til «Fagre Stryn».

Det er langs veien ein del skilt, men lite informasjon om kva namna betyder. Flott utsikt over Oppstynsvatnet. Når ein no kjem ned på markene og kjenner lukta av nyslått gras da er det sommer!!

   

Når ein har gått mellom desse to digre trea er ein komt ned på snuplassen på Øvste Flo. Det ein må passe på om ein starter turen fra Flo er at ein ikkje må parkere på denne snuplassen. Det kan skape problem for anna trafikk som skal nytte snuplassen. Litt før ein kjem fram til snuplassen står der eit skilt og ei postkasse. Det er ein lokal bonde som stiller litt av marka si til disposisjon for parkering.

Flott utsikt mot Erdalen og det mektige fjellet Hjellehynja og med frukttre i framgrunnen.

 

Kvamssetra – Flatsteinbu

Søndagen opprant med eit litt usikkert veirbilde. Planen var å kome seg ut på tur. Eg og Stig hadde planer om å køyre til Oldedalen og gå på Kvamssetra og kanskje til Flatsteinbu. Skyene låg tungt ned i fjella så vi var spent på om planen var gjennomførbar. Eg har vore på Flatsteinbu ein gong før og viste at det ikkje var ein tur som ein skulle ta i styggeveir. Men vi la i vei og håpa på at skydekket skulle sprekke opp.

Turen starter på Kvame på austsida av Oldedalen. Fra Olden køyrer ein veien som er merka til Briksdalen. Når ein er komt forbi Oldevatnet og inn på flatene, tek ein av til venster og køyrer austover mot gardane som ligg bort under fjellsida. Dette er gardane på Kvamme. Der står eit treskilt merka «Flatsteinbu». Da finn ein etterkvart parkeringsplassen. Fra parkeringsplassen føl ein grusveien til ein kjem til grushola som du ser på bildet. Ta av til venstre og gå opp kanten av grushola. Stien går til setra på høgresida av elva Sulkja.

Bilde: God plass på parkeringsplassen

   

Bilde 1: Plakat ved parkeringplassen.         Bilde 2 : Her har dei laga trapp ved siden av grida.

Ein vinn fort høgdemeter opp lida. Ein går på godt trakka sti så det er ikkje vanskeleg å finne veien. Det er også merka med oransje prikker/piler og raude T-er.

 

   

Dette er ein tur som krev litt kondisjon, men fult mulig å gå om ein ikkje er topptrena.  Det er ganske bratt terreng opp til setra. Der flater det litt ut inn Kvamsdalen før det igjen blir brattare siste stykket opp til platået som Flatsteinbu ligg på. Berekn god tid på turen. Ser flerie stader at turen er berekna til 3-4 timer opp og 2 timer ned.

   

Bilde 1: Terrenget flater ut av og til.            Bilde 2: Det er veldig frodig i Oldedalen.

Stien er tydeleg heile veien. Somme plasser der det kan være vanskeleg å finne feste på steiner eller svaberg har det blitt laga til med bolter og «trinn» for å gjere det enklare. Det er også bygt trappetrinn og bolta inn kjetting i fjellet for at ein lettare skal kunne ta seg trygt fram. Ikkje veit eg korleis dei fekk buskapen til fjells før i tida.

   

Bilde: Møtte på denne krabaten som også var ute på søndagstur.

   

Bilde 1: Kjetting i fjellet på bratte parti.    Bilde 2: Høg vegetasjon så ein må sjekke seg for flått.

Bilde: Stig nyter utsikten mot Oldedalen og Kvamssetra utanfor. I desse bakkane gjekk bestemor hans i sin barndom.

Det er godt med ein pust i bakken når ein er komt opp til setra. Vi var heldige og det lave skydekket letta litt innimellom. Det er  ein fantastisk utsikt fra setra. Her fra ser ein det grønne brevatnet i Oldenvatnet godt. Ein ser også såra i terrenget  etter dei enorme jord og steinrasa som gjekk i vinter. Det er også ei Kvamsseter utanfor elva. Ein kan skimte den på bildet. Lenger inn i Kvamsdalen er der bru over elva. Eg gjekk der for 10 år sia da var det veldig attgrodd utan for elva, så veit ikkje kor framkomeleg der er no. Når ein fortset inn Kvamsdalen kjem ein etter kvart inn i Jostedalsbreen nasjonalpark.

   

 

Bilde: Vi vurderte heile tida om vi skulle fortsetje, men skydekket sprakk opp av og til, og det var «umulig» for oss å snu.

   

Bilde: Bratte bakker så ein lyt kvile.            Bidle 2: Kjærlighet for naturen!!

   

Bilde: Snø-Stein-Skodde-Vatn-Blomster-Sol-Isbre.

Bilde: Flatsteinbu i skodda på platået mellom Kvamsdalen og Brenndalen.

Sjølv om skodda var i nærheita heile tida og vi vurderte om vi måtte snu, så nådde vi målet vårt, Flatsteinbu.  Når vi kom opp der, våte og svette, var det godt å kunne søke ly inne i hytta. Flatsteinbu er ei trekanthytte som vart sett opp av entusiastiske brefolk fra Oldedalen i 1968. Hytta er privateigd, men åpen for alle som vil bruke den. Dei som overnatter i hytta legg att penger på bøssa eller fører over på bankkonto som oppgjer for overnatting, lys og brendsel. Der er oppslag i hytta om priser. Vi førte gjerne over kr 100,- for ly ei lita stund. All material og utstyr i hytta blir bore opp.  Hytta er på 19 m2 og har overnattingsplasser for 8-10 personer  på brisk, hems og golv. Bak hytta med vidt utsyn ligg utedoen. Der er også ei steinbu (sikringsbu) der det er mulig å overnatte.

Bilde: Hytta er åpen for den som vil bruke den. Nøkkelen står i døra. Husk å late godt att og låse/bolte den etter deg.

 

Bilde: Steinbua med overnattingsplass.

Går ein litt lenger innover fjellet så får ein eit flott utsyn mot Brenndalsbreen. Det var vanskeleg å «fange» den på bilde denne dagen, men eit lite glimt av den fekk vi.

 

Bilde: Bodil på kanten med Brenndalen og Brenndalsbreen bak.

 

Bilde: Mange fine blomster å sjå høgt til fjells. Issoleie er ein av mine favoritter.

 

På vei nedatt er det ekstra godt med «hjelpemiddel». Godt å ha noke ekstra og trakke på og holde seg fast i. Ein må også ta seg tid til å nyte den flotte utsikten.

 

Bilde: Frodig i Kvamsdalen. Kjekt å sjå at lyngen er grønn.

 

Bilde: På vei nedatt hadde skodda letta enda meir. Her ser ein eine selet og gamle fjøsmurer på setra og nedatt til Oldenvatnet.

Bilde: Litt meir av utsikten mot Oldedalen.

Bilde: Velkomstkomiteen når vi kom nedatt i dalen. Kjekt å sjå dyr på beite. Desse skal nok snart til fjells.

Turen fra Kvame til Flatsteinbu er på knappe 5 kilometer. Ein tur eg absolutt anbefaler om ein har lyst å sjå noko nytt.

 

 

 

 

Baggehola – Ulvejølet – Botanisk hage

Har du utforska nærområdet ditt i det siste? Vore turist i eigen kommune? Det har eg vore i dag.

Eg og sambuaren min har utforska litt av den flotte kulturparken rundt Sagedammen på Ulvedal. Utgangspunktet var at eg skulle vise han Baggehola, men det vart enda fleire attraksjoner når vi var på dei kanter.

For å kome seg til Ulvedal køyrer ein panoramaveien (rv 613). Kjem du fra aust er det ca 17 kilometer fra Stryn sentrum. Kjem du fra vest er det ca 35 kilometer fra Eid sentrum. Plassen er godt skilta så det er ikkje vanskeleg å finne fram.

Bildet: Utgangspunktet ved Sagedammen er godt merka ved rv 613.

Bilturen fram til utgangspunktet er kjempeflott. Vi kom fra aust og hadde flott utsikt over bygdene og fjella på andre sida av fjorden. Dette er ein vei som vi køyrer med jevne mellomrom, men like fint og alltid noko nytt å sjå.

   Bilde 1: Utsikt fra Panoramaveien.

Bilde: Utsikt fra Panoramaveien mot Hildahalsen. Storelogen og Lisjelogen i bakgrunnen.

Sagedammen er ofte brukt som utgangspunkt for kulturløypa på Ulvedal. Her er det gode parkeringsmuligheiter. Hugs å ta med penger til P-avgift. (kr 20,-).

   

Heile anlegget rundt Sagedammen er godt tilrettelagt. Her er store skilt som viser mange forskjellige turmål og med ca tidsforbruk. Det er også laga til store skilt som fortel om historia på dei forskjellige attraksjonane.

 Bilde: Flotte skilt som fortel litt av historia om attraksjonane.

 

Sagedammen er eit flott anlegg som er restaurert rundt dette spesielle sagbruksmiljøet  i og rundt elva Ulva.

 

For å finne veien til Baggehola, Ulvejølet og Botanisk hage er det berre å følge dei godt opptrakka stiane og sjå etter skilting.

 

Sagnet rundt Baggehola fortel at det var ein mann fra Innvik som på 1500- talet vart lyst fredlaus. Han rømte over fjorden til Ulvedalsfjellet og budde i denne hola i 2 år. Kona hans rodde i løynd over fjorden med mat til han.

Langs stiane er det sett opp skilt med teikningar og tekst som fortel historia om dei forskjellige attraksjonane. Ta deg tid til å lese og fortel gjerne til den yngre generasjon om historia.

Stien på denne turen er tydeleg i terrenget og fin å gå på. Men enkelte stader må ein vise ekstra oppmerksomhet.

   

   

 

   

 

Bilde: Ikkje store plassen å bu på i 2 år. Ikkje særleg varmt om vinteren heller.

Eit lite stykke fra Baggehola ligg eit utsiktspunkt som er verdt eit besøk. Dette er Ulvejølet. Langt langt der nede høyrer ein Ulva buldre. Det er sett opp gjerde rundt dette punktet. Ein flott utsikt !!!!

 

   

Bilde 1:Langt der nede buldrer Ulva. Bilde 2: Stien er fin og no blir det frodigare til lenger ned ein kjem.

Bilde: Det er ikkje lange avstandane mellom attraksjonane. Godt merka med skilt.

Ned til Hilljaren er det litt høgdeforskjell. Men stien er fin å gå på. Ein 70-80 meter lang vei er bygd i gammal tid. Den betalte dei 4 rdl for.

Bilde: Veien ned til den botaniske hagen.

Bilde: Ei spesiell grind skal nok forhindre at grinda blir ståande åpen.

   

Bilde 1: Trykk på bilde og få større tekst. Bilde 2: Mange busker og tre har fått plass i hagen.

Bilde: Sommer…. sommer …….sommmer 🙂

 

Bilde: Det er fleire gamle frukthager i Ulvedalsberget.

Dette er ein fin familietur. . Denne runden som vi gjekk er på knappe 3 kilometer. Og ein bestemmer sjølve kor lang tid ein vil bruke. Ned i bakkane var det veldi varmt så ta med rikeleg med drikke. Dette er ikkje ein tur for barnevogner. Men området oppe ved Sagedammen er flott også for vogenr.

Uteområdet rundt Sagedammen er flott og fiskane hoppa livleg i dammen. Det er også muligheiter til å leige annlegget for forskjellige arrangement.

 

Knutsdalen – Strynesetra

Ein ny tur er utforska og eg vil dele opplevelsane med dokke :-). Her er  mange fine plasser å utforske i eigen kommunen og i nabokommunane.

Denne gangen har eg plukka ut ein tur i nabokommunen, Hornindal. Turen går til Knutsdalen og Strynesetra. På denne turen kan ein gå, sykle, ta med barnevogna ja til og med køyre bil heilt fram. Og det kan no være eit godt alternativ om ein vil ta med nokon som ikkje klarer å gå turen sjølv :-). Det er fin grusvei heile vegen.

Turen fra Nygård til Strynesetra er ca 5,5 kilometer.

For å kome til utgangspunktet så køyrer ein Rv 60 mot Hellesylt. Når ein har køyrt ca 10 kilometer fra Grodås, kjem ein til krysset som går til Seljeset.

 Her tek ein av og køyrer ned til brua. Der tek ein til høgre og køyrer inn til dei to gardane på Nygård. Da eg gjekk turen snakka eg med ein bonde og eg fekk parkere bilen min på tunet hans. Men om ein køyrer nokre hundrede meter forbi gardane (køyr mellom dei to bolighusa) så kjem ein til ei ferist. Der er det plass å parkere bilen. Ein kan også køyre så langt som det er fast dekke. Der er det god plass å parkere. Ein står da i utmak, og ein må være klar over at her er beitande dyr som kansje er nyskjerrige på bilen din 🙂

Inntrykka står i kø allereide fra første trakk. Det er grøne marker som snart er klare for hausting, fremdeles snø i fjellsidene og fuglane som syng som dei er galne.

Nokon har gjordt det litt vanskeleg for seg sjølv 🙂

Gardane på Nygård ligg på ca 330 moh. Strynesetra ligg på ca 500 moh. Stigninga kjem på første del av turen.

Utsikten mot andre deler av Hondalen og fjella rundt er upåklageleg. Her ser vi mot Hornindalslida og det kjente fjellet Honndalsrokkjen som med sine 1529 moh ruver godt i terrenget.

Det er tydeleg at det er stor snøsmelting i fjellet no for Knutsdøla var stor og buldra godt. Men om ein vil er det muligheiter for å dyppe føtene  i ei av sideelvene. Om ein leiter finn ein kansje ein kulp så ein kan kjøle seg skikkeleg ned 🙂

  

Knutsdalen blir brukt som fellesbeite for gardane på Seljeset og Nygård. Det er i alt 8 bruk som sender buskapen sin på beite i dalen. Eg var heldig å trefte nokre av dyra, slik at eg fekk tatt bilde av dei :-).

Når ein er komt eit stykke inn i dalen og har gjordt unna det meste av stigninga  kan det være godt å setje seg ned og kvile litt. Her er det tillaga med benk så det er berre sesse seg godt tilrette.  Stilt og fredeleg og flott utsikt mot fjella i sør. Nyyyyyt.

 

Eg kom også forbi det som vi før i tida kalla ei grushole. Det gav  assossiasjonar til barndomen. Eg og søskena mine hadde ei grushole i nærheita av heimen. Der bygde oss gardar, veier,bruer, tunneler og hadde store buskaper :-). Det meste laga av ting vi fant i naturen. Og så var det alle dei små bilane :-). No til dags er vel alle «grusholer» sandtak og ungane må ta til takke med ei lita sandkasse.

No flater veien ut og ein er komt til Knutsdalssetra. Her står det berre ein fjøs igjen. Dei fleste av bygningane på setrane i Knutsdalen er tatt godt vare på.

Berre eit lite stykke lenger framme ligg fellessetra Sandgrova. Her var det felles setring  fram til 1997/98. Ei budeie var der i 37 sommre.

Bilde: Sandgrova.

   Bilde: Var ofte av sykkelen for å fange dei gode motiva.

 Her vart det ein liten IQ test. (trur den hadde hengt seg opp litt…….. )

 

Etter at ein har passert Sandgrova er det eit fint og lett stykke inn til Strynesetra. Ei flott seter som litt opp på ein haug. Mange lurer vel på kvifor det heiter Strynesetra her i Hornindal. Men fra gammalt av vart denne setra brukt av stryningane . Da jaga dei dyra gjennom skara og over fjella.

Bilde: Strynesetra med Knutsdalskardet til venstre og Seljesetskardet/Kyrkjeeideskardet til høgre.

Ein har flott utsikt mot fjella rundt heile dalen.  Ein ser: Seljesethornet, «Bjørnen»/Nonsteinfjellet, Kragefjellet/Natakupa, Seljesetskardet/Kyrkeideskardet, Steindalseggja, Knutsdalskardet, Mannefjellet, Langerusthornet og Muldsvorhornet.

Bilde: Seljesethornet og Nonsteinfjellet. Sel og fjøser til åtte bruk står tett i tett på Strynesetra.

Bilde: Kragefjellet og Natakupa bak.

Bide: Her ser ein inn i Botnen. Knutsdalskaret til venstre og Seljesetskaret/Kyrkjeeideskaret midt i. Kort vei over til Stryn.

Bilde: «Bjørnen» / Nonsteinfjellet

 

 

 

På tur over Nosakleiva – Flott familietur

Nos kjem ein til om ein køyrer langs Rv 613, også kalt Panoramaveien. Når ein har passert bygda Fjelli og køyrer vidare mot Randabygda/Hopland, kjem ein til Nosatunnelen. Like før tunnelen ligg garden Nos. Ein liten parkeringsplass gjer det enkelt å parkere bilen om ein vil ta ein spasertur til utkikspunktet på nedsida av veien. Utkikspunktet ligg på kanten av eit 500 meter loddrett stup rett i fjorden. Det er laga til med gjerde rundt utsiktspunktet.

Bilde: Utsiktspunktet på Nos.

Turen eg vil skrive om her kan ein gå fra to kanter. Ein kan starte her ved utsiktspunktet eller køyre gjennom tunnelen og parkere der. Eg køyrde gjennom tunnelen, til Slettene, og parkerte der.

Bilde: Det er gode parkeringsmuligheiter i Slettene. Utgangspunktet er enkelt å finne når ein kjem ut av tunnelen.

Dette er ein flott tur i storslagen natur. Veien over Nosakleiva er ein gammal anleggsvei som vart bygd på 60-talet, da arbeidet med tunnelen pågjekk.

  

Veien har eit mjukt dekke å gå på. Kan være litt steinete her og der men ikkje noke vanskeleg å gå eller trille på. Det er brei og fin trasse heile veigen. Det er godt mulig å ta med barnevogn på denne turen. Sykkel som er eigna for tereng er også eit alternativ.

Fra parkeringa i Tvinneriemsslettene snor veien seg i fem hårnålsvinger opp lida. Stigninga er jamn og fin og ein merker nesten ikkje at det går oppover 🙂

  

Bilde 1: Ein merker nesten ikkje stigninga. Bilde 2: Midt i bilde ser ein mot Mosehogane og Hoplandskaret

Etter kvart som ein får høgdemeter får ein også betre utsikt. Da ser ein gardane på Tvinnereim, ein ser mot Glitreggja og inn Slettene mot Klebersdalen.

Bilde: Her ser ein mot gardane på Tvinnereim.

Det var ein nydeleg dag da eg gjekk turen. Sola var framme, men jammen fekk eg også nokre små regndråper i nakken. Blomstrane stod langs veikanten og lyste mot meg. Fuglane sang sine melodiar opp att og opp att. Også høyrde eg bjøllene fra dei beitande dyra på dei nærmaste gardane. Ein lyd som blir sjeldnare og sjeldnare.

Bilde: Flotte molteblomstrar. Kansje blir det litt bær til hausten?

Når ein har gått dei fem hårnålsvingane, flater terrenget ut og ein kjem da fram på «kanten» og får ein fantastisk utsikt mot fjorden, bygdene Randabygda, Hopland og Hennebygda.

  

Bilde 1: Langt der nede ser ein Hopland kai og Randabygd kyrkje.

 

Bilde: Her får ein eit innblikk i kor bratt det er i bygdene Randabygda, Hopland og Hennebygda

Her står det skilt som viser at ein er på Nosakleiva. Ein har no gått 1,3 kilometer og går ein til Nos så er det også 1,3 kilometer. Og eg anbefaler å fortsetje ned på andre sida av Kleiva.

Men før ein går vidare, ta ein tur opp stien rett bak skilta. Da vil du etter ca 100 meter kome til enda eit utsiktspunkt.

Veien ned til Nos går i slak unnabakke. Det er her, som med alle andre veier, at skogen vekst til langs veikantane.

Gauken var veldi aktiv da eg gjekk innover fra utsiktspunktet og mot Nos. Det er noko spessielt å høyre den fuglen. Det gir iallefall meg ein god sommerfølelse.

Bilde: Kan du høyre gauken kor den gjel. ko ko… ko ko .. ko ko.. 🙂

 

  

Bilde 1: Slak unnabakke til Nos.              Bilde 2: Nokre klamrer seg fast langt ut på kanten.

Men det er mykje å sjå og utforske om ikkje utsikten er der alle plasser.

Bilde: Bur her noken skal tru??

 

Bilde: Spor etter gammal steingard.

 

Bilde: Tett granskog som  fungerer som gjerde mot avgrunnen.

Det er også merka stier til andre turmål langs veien.

 

Bilde: Ny og gammal merking av andre turalternativ.

Når ein nærmer seg Nos går ein gjennom ei grind også kjem ein inn på dyrka mark. Vis hensyn og gå langs kanten og på linje så ein ikkje trakker ned graset!!!!

Når ein går på tur i slik natur som vi har rundt oss kan ein virkeleg senke skuldrane. Ta ein tur der turen i seg sjølv er målet. Ikkje bruke stoppeklokke som tar tida, ikkje tenkje på kaloriforbruket, berre nyt alt det vakre vi har rundt oss og kjenn kor deilig det er å ha stillheita rundt seg.

Denne turen er ca 2.5 kilometer ein vei. Det er ein flott tur som eignar seg for både store og små, unge og gamle. Og eit tips er at om ein er fleire i følge og  berre vil gå ein vei, så send ein sjåfør tilbake over Kleiva etter bilen :-).

 

Bilde: Her ser vi Utvikfjorden, Utfjorden, Randabygda, Hopland og Hennebygda.