Storesunde – Skihella – Røyrhus

Eg har lenge vore fasinert av dei gamle ferdselsveiane mellom dei ulike bygdelaga. Tanken på korleis folk før i tida tok seg fram, tida dei brukte, børene dei frakta og slitet dei hadde i all slags veir for å kome seg fram  kan være overveldande. Det er store kontraster til korleis vi no reiser mellom bygdene.

Mellom  Indre Nordfjord og  Sunnmøre er det fleire overganger som vart nytta som ferdselsveier. Ein av dei mest brukte var  veien mellom Vollset og Flo, men også overgangen mellom Knutsdalen i Hornindal og Kyrkjeeide i Stryn vart nytta.

Turen eg skal skrive om denne gangen er turen fra Storesunde til Inigardsetra, vidare til Skihellevatnet, over skaret ved Skihellesvodene og ned Skihelledalen til Røyrhussetra og fram til Røyrhus. Ein flott tur på 15 kilometer.

For å kome  til utgangspunktet køyrer ein Rv 15 fra Stryn mot Oppstryn. Køyr ca 10 km fra Stryn sentrum og ta av mot Flo. Køyr så ca 500 meter til ei lita bru. Der er det skilt som viser veien til Skihella.

Det går skogsvei/skogsbilvei til Inigardsetra, men eg vil anbefale å parkere bilen nede ved bilveien og bruke beina. Det er god trim og trening. Det er ein bratt vei, ca 2.5 kilometer til setra, men da har ein fått unna mange høgdemeter.

     

Bilde: Parker ved eit vedlager og ta beina fatt. Det blir fin utsikt etterkvart.

      

Skogsveien opp til Inigardsetra går gjennom beite. Det er derfor viktig at alle som ferdes her let att grinda etter seg. Veien opp er tildels veldi bratt, men innimellom blir det slakere og ein får strekke på musklane.

Utsikten til Storsunde og Mindresunde er flott etterkvart som ein tek høgdemeter.

Bilde: Inigardsetra 470 meter over havet. 

Stien vidare til Skihella går opp mellom sela. Det er ein tydeleg og god sti oppover Sunnsdalen. Delvis merka.

   

Når ein nermer seg Skihellevatnet ser ein Kvanneskrefjellet/Ramusfjellet. Til høgre for det fjellet ser ein Vatnedalsreset.Her er ein fin tur over til Frøysa.

     Haustfarger i fjellet.

   Etter 900 høgdemeter er det godt med påfyll på flaska.

   Stryn T&Il har trimpost ved Skihellevatnet.

Ved Skihellevatnet er det godt med ein pause. Her er det ikkje mange lyder som bryt stillheita. Godt å setje seg ned og nyyyyte. Hytta som ligg ved vatnet er privateigd. Vis respekt om ein tar pause heilt inntil hytta.

   

Bilde 1: Dyregrav?  Bilde 2: Det ligg 3 hytter ved Skihellevatnet.

Bilde: Skihellevatnet. Klart og fint vatn med mykje fisk.

Ein er så vant til å gå i opptrakka stier/løyper og i andre sine fotspor at ein ikkje tek turen om ein må finne veien og ta veivalga sjøl. Fra Skihella, over Skihellesvodene og ned i Skihelledalen er der ikkje sti. Da må ein ta eigne veivalg og lese terrenget. Der står enkelte små varder  i nedstigninga til Skihelledalen. Ha gjerne eit kart i sekken. Denne turen ligg på kartblad 1318 I, Stryn.

  Botnenibba 1372 moh. Grensefjell mellom Sogn & Fjordane og Møre & Romsdal.

Bilde: Her fra oppstigninga fra Skihellevatnet til Skihellesvodene.

Når ein er komt opp i skaret ved Skihellesvodene,  ein komt opp til Skihella ca 1000 moh.  Her  har ein eit fantastisk utsyn mot Skihelledalen, Røyrhusdalen og gardane på Røyrhus. I tidlegare tider hadde  bøndene i Stryn sauene og kyrne sine på beite i Skihelledalen.

Bilde: Skihellesvodene.  

Når ein er komt ned i Skihelledalen er det ein del myr,men det er ikkje vanskeleg å ta seg fram. Går ein mot ei lita hytte som ligg i dalen vil ein finne sti/rås der i fra og ned til Røyrhussetra.

Bilde: Fra denne hytta er det sti ned til Røyrhussetra. Røyrhusnibba til venstre.

    

Skilt som viser vei til Røyrhussetra. Stien er fin ned i dalen.

Røyrhussetra med Botnenibba i bakgrunnen. Stien kjem ned til setra til venstre for Botnenibba(bilde). Frå Røyrhussetra og fram dalen til gardane på Røyrhus er det fin grusvei. Ca 3 kilometer.

Det er også ein fin tur om ein går fra Røyrhus og inntil setra. Godt eigna både for sykkel og barnevogn. Fram gjennom dalen svinger Tverrdalelva seg. Den ligg stilt og roleg inne ved setra. Her er det gode muligheiter for rasting på elvebredda.

     Flott vei for sykkel og barnevogner.

 

Om ein går denne turen kan logistikken være ei utfordring, men ein har sikkert noken som kan hente når ein er komt ned fra fjellet. Grusveien fra Røyrhus til Røyrhussetra er bomvei. Så husk å ta med penger til avgifta.

Anbefaler også som eit alternativ å ta turen fra gardane og inn til setra i Røyrhusdalen. Ein flott tur om ein skal hente dei som har gått over fjellet.

Denne turen er også fin å ta om vinteren, da helst fra Røyrhus og mot Storsunde.

TA TUREN SOM IKKJE SÅ MANGE ANDRE HAR TATT. NYT STILLHEITA OG HAUSTFARGANE.

Reklame

Den Tronhjemske postvei – Over Ljøbrekka

 

Dette innlegget skal handle om ein ny bit av Den Trondhjemske postvei. Eg har idag gått ein aldeles nydeleg tur. Må berre anbefale den på det varmaste. Turen over Ljøbrekka kan ein gå både fra Ljøen og fra Herdalen på Strandasida. Eg anbefaler å gå ifra Herdalen. Da får du den enklaste reisa. Herdalen ligg ca 100 m høgare enn Ljøen.

Utgangspunktet mitt er Herdalen. Ved parkeringsplassen når ein har køyrd gjennom den 3 km lange Ljønibbtunellen/Hamrejøltunellen, siste tunellen fra Hellesylt mot Stranda. Her har det i dei siste åra blitt bygd store sikringsvoller mot ras. Du finn enkelt parkringsplassen.

Det er ikkje vanskeleg å finne starten på veien. Den går rett opp bak skiltet.

Veien går i fin stigning inn dalen.  Det er flott underlag og gå på og ein kan nyte susen/duren av elvane som kjem ned fjellsidene.

   

Veien er merka med raude merkjer på steinar langs traseen.Når ein kjem opp på første høgda er der gamle murer og eit slags uthus. Her har også Stranda il trimbok.

  

 

Når ein no går vidare ser ein ei bru. Denne er veldi breid, og ein kan lure på om det er ei bru som vart laga i forbindelse med veiprosjektet som pågjekk under krigen..

Ein kjem no til Fremste Herdalsvatnet. Ei idyllisk perle. Her er det laga til med bord og benkjer så ein kan ta ein pause og nyte stillheita. Eg må innrømme at da eg gjekk turen i dag var inntrykka så store at det var vanskeleg å fordøye. Tankane gjekk til dei som bygde veien og dei som skulle bære fram posten og andre ærend i all slags veir.

Når ein går inn langs med vatnet kan ein så vidt skimte veien kor den svinger seg opp Brekka.

Ein ser mange spor etter vegprosjektet som pågjekk under krigen.

    

Når ein er komt heilt i dalbotnen ser ein tydeleg dei 22 svingane som går opp Brekka. Ein kan godt tenkje seg at dette var ein strevsam tur om vinteren i all slags veir. Alle svingane er nummererte så ein held tellinga.

   

Det har somme plasser gått jord og steinras over traseen, men det er ikkje vanskeleg å passere. Ein ser også at traseen held på å gli ut enkelte plasser. I dag (27/5) var det snø i øverste svingane. Sving 14, 16 og 18 var snødekt, men det gjekk fint å kutte svingane og kome vidare.

Når ein er komt på toppen av Herdalsbrekka ca 800 moh har ein flott utsikt nedatt Herdalen.

Turskilt viser at her er andre turmuligheiter også. Godt merka med skilt og raude merkjer på steinane.

Eg gjekk ein liten avstikker fra postveien og gjekk fram på eit utkikkspunkt. Dette ligg ca 200 m fra traseen. Og ein får her ein smakebit på kva som venter ein når ein kjem litt lenger og nærmer seg Ljøsetra. Sola varma godt på fjellet i dag og det lukta godt av sol og lyng. Om du let att augene….. kan du kjenne den lukta????

Etter å ha tatt avstikkaren til utsiktspunktet går postveien vidare ned til Nykkjevatnet. I dag låg der fremdeles is på vatnet og det blir ei stund til denne båten kan brukes.

Når ein går langs med postveien ser ein steiner som er lagt i hop til ein firkant. Dette er telefundament. Telelinja vart ein del av gamalvegmiljøet fra 1896.

Etter å ha passert ei høgd etter Nykkjevatnet så går det unnabakkjen. Da er det fin trasee ned til Ljøsetra. Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var full av blåbærviser. Da er det håp om at ein enkelte plasser kan finne blåbær etter kvart.

På Ljøsetra er endestasjonen for løypestengen som kjem fra gardane på Ljøen. Ein kan godt forestille seg at det var til god hjelp i det bratte terrenget. Vær oppmerksom på vaieren fra løypestrengen når ein går nedover mot Ljøen. Vaieren ligg fleire stader over stien/råsa. Kan i spessielt lys være vanskeleg å sjå.

No går turen i fin rås ned bakkane. Utsikten er fenomenal. Langt der ned er  Sunnylvsfjorden, Korsfjorden og Geirangerfjorden.

Stien slynger seg ned fjellsida. Fra sjøen og opp til Ljøsetra er det 35 svinger. Usikker på kor mange det er ned til riksveien. Denne ruta av postveien var delevis i bruk heilt fram til tunellane kom i 1962.

Det er mange fine plasser å setje seg ned og nyte den flotte utsikten.

Når ein er komt ca halv veis ned fra setra kjem ein fram på eit parti som er oppmura. Det var i 1930 planer om bilvei over Ljøfjellet og det vart to alternativ som var aktuelle. Arbeidet kom i gang under andre verdenskrig, men vart avslutt etter kort tid. Spora etter anleggsarbeidet ligg fremdeles godt syneleg i terrenget. Det gjeld også det påbegynte tunellinnslaget på Herdalsida.

Når ein nærmer seg riksveien ser ein det nye utsiktspunktet som er laga til for turister.

Her er det gode parkeringsmuligheiter. Det som kan være ei utfordring når ein skal gå denne turen er å kome seg tilbake til utgangspunktet om det er der ein har bilen sin. Om ein ikkje vil gå begge veier da. Det er sjølvsagt ei muligheit. Eg kom i prat med nokre nederlanske turister og da spurte eg like godt om eg kunne få sitje på gjennom tunellen 🙂

Eg prøvde også å finne postveien fra Ljøen og ned til sjøen. Den fann eg ikkje så må gjere meir forarbeid når ein ikkje er kjende. Men eg fann ut at der var fleire garder i den bratte fjellsida. Så fekk meg ein fin spasertur ned bakkane på grusveien. Og da vart det varmt da. Sommer temperatur og sommerlukt. Hegg og andre blomstrer. Kom fram på gamle skulen på Ljøen. Midt ned i bakkane.

Til og med flate parti og forhauster hadde dei på gardane her.

Anbefaler å lese litt historie om denne biten av Den Trondhjemske postveien.

https://www.stranda.kommune.no/artikkel.aspx?aid=191&MId1=954&tid=51

Har også lyst til å nemne den flotte bilturen det er å køyre inn gjennom Hondalen og til Hellesylt. Blå himmel, store fine grønne marker, nysprungen bjørkeskog og snøen som enda ligg på dei mange fjelltoppane. Nesten vanskeleg å halde seg på veien.