Den Tronhjemske postvei – Over Ljøbrekka

 

Dette innlegget skal handle om ein ny bit av Den Trondhjemske postvei. Eg har idag gått ein aldeles nydeleg tur. Må berre anbefale den på det varmaste. Turen over Ljøbrekka kan ein gå både fra Ljøen og fra Herdalen på Strandasida. Eg anbefaler å gå ifra Herdalen. Da får du den enklaste reisa. Herdalen ligg ca 100 m høgare enn Ljøen.

Utgangspunktet mitt er Herdalen. Ved parkeringsplassen når ein har køyrd gjennom den 3 km lange Ljønibbtunellen/Hamrejøltunellen, siste tunellen fra Hellesylt mot Stranda. Her har det i dei siste åra blitt bygd store sikringsvoller mot ras. Du finn enkelt parkringsplassen.

Det er ikkje vanskeleg å finne starten på veien. Den går rett opp bak skiltet.

Veien går i fin stigning inn dalen.  Det er flott underlag og gå på og ein kan nyte susen/duren av elvane som kjem ned fjellsidene.

   

Veien er merka med raude merkjer på steinar langs traseen.Når ein kjem opp på første høgda er der gamle murer og eit slags uthus. Her har også Stranda il trimbok.

  

 

Når ein no går vidare ser ein ei bru. Denne er veldi breid, og ein kan lure på om det er ei bru som vart laga i forbindelse med veiprosjektet som pågjekk under krigen..

Ein kjem no til Fremste Herdalsvatnet. Ei idyllisk perle. Her er det laga til med bord og benkjer så ein kan ta ein pause og nyte stillheita. Eg må innrømme at da eg gjekk turen i dag var inntrykka så store at det var vanskeleg å fordøye. Tankane gjekk til dei som bygde veien og dei som skulle bære fram posten og andre ærend i all slags veir.

Når ein går inn langs med vatnet kan ein så vidt skimte veien kor den svinger seg opp Brekka.

Ein ser mange spor etter vegprosjektet som pågjekk under krigen.

    

Når ein er komt heilt i dalbotnen ser ein tydeleg dei 22 svingane som går opp Brekka. Ein kan godt tenkje seg at dette var ein strevsam tur om vinteren i all slags veir. Alle svingane er nummererte så ein held tellinga.

   

Det har somme plasser gått jord og steinras over traseen, men det er ikkje vanskeleg å passere. Ein ser også at traseen held på å gli ut enkelte plasser. I dag (27/5) var det snø i øverste svingane. Sving 14, 16 og 18 var snødekt, men det gjekk fint å kutte svingane og kome vidare.

Når ein er komt på toppen av Herdalsbrekka ca 800 moh har ein flott utsikt nedatt Herdalen.

Turskilt viser at her er andre turmuligheiter også. Godt merka med skilt og raude merkjer på steinane.

Eg gjekk ein liten avstikker fra postveien og gjekk fram på eit utkikkspunkt. Dette ligg ca 200 m fra traseen. Og ein får her ein smakebit på kva som venter ein når ein kjem litt lenger og nærmer seg Ljøsetra. Sola varma godt på fjellet i dag og det lukta godt av sol og lyng. Om du let att augene….. kan du kjenne den lukta????

Etter å ha tatt avstikkaren til utsiktspunktet går postveien vidare ned til Nykkjevatnet. I dag låg der fremdeles is på vatnet og det blir ei stund til denne båten kan brukes.

Når ein går langs med postveien ser ein steiner som er lagt i hop til ein firkant. Dette er telefundament. Telelinja vart ein del av gamalvegmiljøet fra 1896.

Etter å ha passert ei høgd etter Nykkjevatnet så går det unnabakkjen. Da er det fin trasee ned til Ljøsetra. Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var full av blåbærviser. Da er det håp om at ein enkelte plasser kan finne blåbær etter kvart.

På Ljøsetra er endestasjonen for løypestengen som kjem fra gardane på Ljøen. Ein kan godt forestille seg at det var til god hjelp i det bratte terrenget. Vær oppmerksom på vaieren fra løypestrengen når ein går nedover mot Ljøen. Vaieren ligg fleire stader over stien/råsa. Kan i spessielt lys være vanskeleg å sjå.

No går turen i fin rås ned bakkane. Utsikten er fenomenal. Langt der ned er  Sunnylvsfjorden, Korsfjorden og Geirangerfjorden.

Stien slynger seg ned fjellsida. Fra sjøen og opp til Ljøsetra er det 35 svinger. Usikker på kor mange det er ned til riksveien. Denne ruta av postveien var delevis i bruk heilt fram til tunellane kom i 1962.

Det er mange fine plasser å setje seg ned og nyte den flotte utsikten.

Når ein er komt ca halv veis ned fra setra kjem ein fram på eit parti som er oppmura. Det var i 1930 planer om bilvei over Ljøfjellet og det vart to alternativ som var aktuelle. Arbeidet kom i gang under andre verdenskrig, men vart avslutt etter kort tid. Spora etter anleggsarbeidet ligg fremdeles godt syneleg i terrenget. Det gjeld også det påbegynte tunellinnslaget på Herdalsida.

Når ein nærmer seg riksveien ser ein det nye utsiktspunktet som er laga til for turister.

Her er det gode parkeringsmuligheiter. Det som kan være ei utfordring når ein skal gå denne turen er å kome seg tilbake til utgangspunktet om det er der ein har bilen sin. Om ein ikkje vil gå begge veier da. Det er sjølvsagt ei muligheit. Eg kom i prat med nokre nederlanske turister og da spurte eg like godt om eg kunne få sitje på gjennom tunellen 🙂

Eg prøvde også å finne postveien fra Ljøen og ned til sjøen. Den fann eg ikkje så må gjere meir forarbeid når ein ikkje er kjende. Men eg fann ut at der var fleire garder i den bratte fjellsida. Så fekk meg ein fin spasertur ned bakkane på grusveien. Og da vart det varmt da. Sommer temperatur og sommerlukt. Hegg og andre blomstrer. Kom fram på gamle skulen på Ljøen. Midt ned i bakkane.

Til og med flate parti og forhauster hadde dei på gardane her.

Anbefaler å lese litt historie om denne biten av Den Trondhjemske postveien.

https://www.stranda.kommune.no/artikkel.aspx?aid=191&MId1=954&tid=51

Har også lyst til å nemne den flotte bilturen det er å køyre inn gjennom Hondalen og til Hellesylt. Blå himmel, store fine grønne marker, nysprungen bjørkeskog og snøen som enda ligg på dei mange fjelltoppane. Nesten vanskeleg å halde seg på veien.

 

 

 

 

 

 

 

 

Reklame

Gje bort eit gåvekort på ein tur

Står du i beit for å finne på gåve til ei anledning?

Da vil eg foreslå å lage til eit gåvekort på ein tur. Ein tur ut i naturen, ein biltur eller ein tur på kafè. Eller alt dette i kombinasjon :-). Det er fantasien som set grenser…..

Eg var så heldig at eg fekk ei slik gåve da eg fylte 50. Da inviterte ungdomen min meg med på fjelltur i Rondane. En fantastisk opplevelse som eg vil huske resten av livet. Det var kvalitetstid ilag med dei som eg er aller mest gad i. På turen plukka vi 2000 meters topper :-). Eg tok to og dei tre stykker. Opphold og flott måltid var også inkludert. I tillegg fekk eg ei flott bok som handla om alle 2000 meter toppane i Norge. Mykje å plukke av der.

 

 

 

Eg har ved fleire høve brukt denne idèen.

Ei venninde og eg vart enige om at som presanger til bursdager og  jul så skulle vi overaske kvarandre med ein tur.                                                                                             .

Dette bildet er frå ein tur til Flø. Der møtte vi ein bonde som selde nyplukka gulrot. Lykke 🙂

 

Bakgrunnen for at eg skriv om dette er at min mor fyller 74 år på søndag. Og på spørsmål om kva ho ønska seg til bursdagen sin, kom svaret raskt og kontant: BILTUR!  Og biltur skal det bli :-). Da fyller vi bilen med nistekorg med mykje god mat og kaffi  og legg avgårde.

 Dette bilde fra ein gavekorttur til Bremanger i 2013.

 

I dette området er det mange uoppdaga fjorder og grender. Så her skal mor og eg utforske i vår 🙂

 

Det er mange som av ulike grunner ikkje kjem seg rundt på tur. Kansje har dei ikkje nokon å reise ilag med eller det er andre ting begrenser turmuligheitene.

Kanskje kan du invitere med deg mor og far, besteforeldre eller ei tante og ein onkel.  Eller kanskje er det ein naboen eller ei venninde/venn som treng ein invitasjon.

Tid som vi bruker i lag med dei som ein bryr seg om er ei god invistering.

GOD TUR 🙂

 

 

 

Senk farten og ta eit steg til sides :-)

Ein treng ikkje alltid å gå så langt, eller så fort, eller så høgt. Senke skuldrane og ta eit skritt til sides.

I dag var min tur ein slik tur.

Fekk ein invitasjon om tur ut i skogen. Og eg seier sjelden nei om noken spør om det :-). Ein førmiddagstur i kjent terreng når sola skin fra skyfri himmel og det er vår i lufta er heilt topp.

Vi starta i kjent terreng og tok postveien fra Langeset til Faleide. Å kome ned i bakkane der sola steiker, fuglane kvitrar som dei er galne og vårblomstrane er byrja og titte fram det er balsam for sjela.

 

 

Tørt og mjukt underlag å gå på og først på turen er det berre unndabakkjen 🙂

Da vi kom til skulemuseet på Faleide  tok vi nokre steg til sides og gjekk over «skuleplassen» og ut gjennom skogen. Klatra over eit gjerder og kom til nokre gamle uthus. Fantastisk å sjå dei gamle husa som er tatt så godt vare på. Lengst ute på ein lite flekk av dyrka mark… DER blomstra heile bønen med påskeliljene.

                     

 

Vi gjekk gjennom gammal skog og kom heilt ned til sjøen. Vi tok ein pause og let augene kvile på den blikk stille sjøen, dei snødekte fjella inst i fjorden og  heile Blaksetebygda som låg bada i sol. Der er dei sikkert godt i gang med vårvinnja. Vi høyrde arbeidsfolka på andre sida av fjorden som jobba på Norges verste vei, Olden-Innvik.

 

 

Vi starta på heimveien og gjekk på «laust» oppatt bakkane. Vi kom fram på gamle steinmurar. Vi såg godt trakka hjorte reser. Inntrykka var mange og ein ser så mykje fint om ein berre tek seg tid.

                     

 

                    

 

Det er fri ferdsel i utmark.  Kva som er utmark og kva som er innmark kan i enkelte høve være vanskeleg å skilje.         Ein skal ikkje gå over dyrka mark og ein skal ta spesielle hensyn til husdyr på beite. Selvfølgeleg må ein også ta hensyn i og nær gardstun, hytter og boliger ellers. Ein må ikkje skade naturen, ta med alt søppel heim og ikkje lage unødig støy.

Les meir om fri ferdsel i utmark i Friluftsloven og Allemannsretten.

TA TUREN UT OG NYT.

 

 

 

Vårtur til Vestkapp

I alt det fine veiret vi har hatt den siste veka så kom vårfølelsen.  Sola varmar, fuglane syng, snøen smelter og dagane blir lengre. Med våren kjem også utfartstrangen. Ut og oppleve nytt terreng og nytt landskap.

Turbøkene er  flittig i bruk og blir lest både framover og  bakover. Anbefaler absolutt boka «Opptur» av Anne Rudsengen. Der er mange flotte turforslag i alle kommunane i fylket. Og mange av dei ligg ikkje så altfor langt unna.

Eg og samboeren min liker godt å reise på tur. Både biltur og trimtur/fjelltur.  Dette er noko vi fint kombinerer og da kjem ein seg litt rundt og får sett nye områder.

Turen starta med avgjersla om at vi skulle på tur. Sia dette er første «langtur» i år, var vi litt ut av trening angåande pakkinga. Men vi fekk med det meste av det vi trengte. Vi rygga heim berre ein gong, vi var ikkje komt så langt avgårde :-). Middagen……  kyllinglåra stod att i kjøleskapet!!!!

Denne helga pakka vi bilen med god mat, rikeleg med varme klede,godt humør og kaffi i koppen 🙂

Når vi reiser på tur så har vi evnen til å nyte turen fra vi reiser heimanifrå. Det er alltid nye ting å sjå og oppleve. Målet var Stadlandet og Vestkapp platået. Vi ville sjå havet og kjenne havlukta. Denne gangen reiste vi vestover. Det er  ikkje  så ofte vi fær den veien, iallefall ikkje på vinterstid. Det var mykje «nytt» og mykje som var forandra langs veien. Nye hus var komt opp, andre var restaurerte. I Holmøyane var det komt opp industribygg. I Skredestranda var det åpne sår i terrenget etter det store raset i november. På Eid bygger dei gang og sykkelvei. Mange plasser hadde det vore skogsarbeid og landskapet var blitt åpnare og lysare. Det liker eg 🙂 På fjellet ovanfor Leikanger såg vi stor røyk utvikling. Veit ikkje om det var skog/lyng brann eller om det var kontrollert brenning av vegetasjonen. Synet var nifst for det var eit stort område som var antent. Det er «artig» å sjå korleis landskapet forandra seg fra dei store skogane i Markane og utover mot kysten. Det blir vidare og åpnare til lenge vest ein kjem. Da vi køyrde opp Årvikfjellet begynte det å krible i beina.  Eg kjenner forventningane i kroppen når eg skal få oppleve nytt terreng. Kva får eg sjå ?  Korleis er underlaget? Er der god sti? Spørsmåla og forventningane raser i kroppen 🙂

Vestkapp platået ligg 496 m.o.h og har koordinater: 62°11′18″N 5°7′33″Ø

Turen vi gjekk var «Kjerringa» – ein rundtur ytst på Stadlandet.  Detter er ein lett tur på 7 km og estimert tid er ca 3 timer. Turen gir flott utsikt  i alle retninger.  Vegetasjonen er lav men ein må være oppmerksome på dei bratte skråningane ned i Stadhavet. Går ein langs kanten (brunene eller brukanten som er det lokale uttrykket) er det fast og fint og gå. Lenger inne på platået er det meir myr som er tyngre å gå i. Det er flott  å sjå dei små bygdene Honningsvåg, Årvika, Ferstad og Ervika med Erviksanden. Og sjølvsagt stor havet :-). Ein får ein fantastisk følelse av friheit når ein er opp på platået.  Vinden ruska godt i oss, men med riktig bekledning var det ikkje noko problem. Enda er det kaldt i lufta så både hue og votter var nødvendig. Halvveis på turen kjem ein til murer etter torvhus som vart brukt under torvuttak. Desse låg i hellinga mot Ervika, heilt oppe på platået. Utsikten ned til bygda Ervik og Erviksanden er berre heilt fenomenal 🙂

Mens vi gjekk turen såg vi heile tida havtåka som låg rett ut i havet. Den kom stadig nærmare, men så kunne den plutseleg drive vekk igjen.

På tampen av turen la vi ruta innom Vestkapp huset. Det var eit heller trist syn. Orkanen Dagmar har herja fælt med bygningen og reperasjonane har drege ut i tid. Men høyrde eit innlegg på radioen i dag og da vart det fortalt at eigaren hadde planer om å få åpna kafeèn til sommaren.

Etter at spaserturen var over var det klart for ein tur på Erviksanden. Å sitje å sjå på korleis bølgene bryt er rekreasjon på høgt plan. Fargen på havet forandra seg heile tida. Måkane hadde selskap med kvarandre og ei ørn sveva også over bølgene. Når middagen var fortært var det tid for fotografering. Det bles og var kaldt, men det vart no nokre bilder :-).

TUR DATE :-)

Få ting kan måle seg med ein date med ei venninde. Og  dette kan selvfølgeleg varierast  i det uendelege. Igår var eg så heldig å ha ein tur date. Ein date i dagslys/kveldinga med mykje frisk luft og god temperatur. Det var lenge sia vi hadde treftes så vi hadde mykje å «ta igjen» angåande oppdateringer i hennar og min kvardag. 🙂

Det viktigaste var å få senka skuldrane fra den hektiske kvardagen

Ein er heldige som har mange valg muligheiter når ein skal gå på tur. Og det vart faktisk ei utfordring når vi to skulle finne ut av kor vi skulle ta turen henn.

Kor skal vi gå?? Kor langt og kor lenge skulle vi gå?? 🙂

Pr. sms hadde fleire alternativ vore lufta og fleire kom til etter kvart. Utgangspunket var å ikkje bruke bil.

Det var då idèen om å kaste krone og mynt dukka opp. I kvart kryss vi kom til skulle vi kaste krone og mynt om vidare veivalg. Kasta vi krone skulle vi ta til høgre og vart det mynt skulle vi ta til venstre.

Kansje var det mange som stussa over at det stod to godt vaksne damer og tulja i kvart kryss, men pytt pytt la dei stusse. (Kansje kan dette være ein artig måte å få ungane med ut å gå på tur??)

Spenninga var stor i første kryss. Vart det unnabakke eller vart det motebakke?

Og det vart  motebakke!!

Vi gjekk gjennom byggefelt med flotte hus og hager. Mange av husa hadde skifta eigar sidan sist vi var på tur i dette området.

Vi såg på skyene som forandra seg og sola som stadig kom lavare på himmelen. Det er utruleg å sjå på korleis terrenget forandra seg alt etter som lyset var.

Vi møtte mange andre turgåere og mange i bil som var på vei heim fra  skiløypene. Sikkert mange andre som hadde tur/venninde date 🙂

Vi trimma oss gjennom byggefeltet og i bakkane mot skisenteret. Når klokka viste at det var nok så berrre snudde vi nasa unnabakken igjen. Og da….. 🙂 kom invitasjonen til kaffi og kake :-). Selvfølgeleg takker ein ja til eit slikt tilbud. For kaloriforbrenning var ikkje hovudpoenget.

Dette kaller eg kvalitets tid i lag med god venninde. Ønsker meg fleire slike 🙂 og anbefaler det gjerne til andre.

Ta vare på og pleie vennskap er viktig.

 

Den Tronhjemske postveien.

Snøven har komt og lagt sitt kvite teppe over landskapet. Til stor glede for mange og litt mindre glede for andre ;-). Ut i frisk luft kjem ein seg no uansett. Og for å få litt frisk luft vart det for meg  ein spasertur langs  bilveien i Markane i kveld.

I dag vil eg derfor skrive litt meir om min favoritt tur . Den turen som eg har gått flest ganger, som er enkel for meg å ta, da den ligg rett ut før døra mi.  Detta er ein tur som eg tek dei dagane da eg ikkje veit å setje den eine foten fram om den andre. Men også dei dagane da formen er bra og ein kan dra på litt ekstra, til og med jogge litt 🙂

Dette er  eit tur alternativ som eg absolutt anbefaler å prøve ut. Det er enkelt å ta for dei fleste. Det som er så flott med denne turen er stillheita i skogen, det mjuke underlaget og historia om veien. Du kan velge mellom fleire utgangspunkt for turen og du kan dele turen opp i etapper som passer deg. Også barna vil elske denne turen. Ta med rikeleg med niste og drikke og legg i vei. Det er også fint å bruke sykkelen. Spesielt fra Langeset og vestover. Eller motsatt vei :-).

På nordsida av Nordfjorden starter postveien på Faleide. Ein føl bilveien opp bakken fra parkeringsplassen og går forbi husa og gardtuna til ein kjem til Skulemuseumet. Da kjem ein inn på traseèn for postveien .Der i frå  er det  stigning til ein kjem opp på høgda ovanfor Vegtun. (der riksveien tar av mot Blakseter). Når ein er komt opp der, går ein nordover til ein er nesten på Langeset. Ved veiskille før Langeset tek ein vestover i slak og fint terreng til ein kjem til Skogtun og Myrhaug («Maurhåjen» i dagleg tale).  Vidare går  postveitrasèn der som veien gjennom Sør Markane  går. Når ein kjem til Sindre  vil ein sjå dei flotte steinhellebruene:  Kvithellebrua, Storeelvbrua og Nordelvbrua. Dette er bruer som er typiske for Den Tronhjemske postvei. Da den «nye» riksveien kom på -80 talet, vart det brot i postveien mellom bruene i Sindreøyane.  På 1990 talet vart det bygd ei trebru over Storeelva og forbindelsen mellom bruene vart oppretta igjen.

Postveien går vidare mot Kjøs, over Kjøshammartunellen og til Svor. Det vil eg skrive om seinare.

Fra gammalt av er der mange stadnamn i postveien. På strekninga mellom Skogtun og Langeset har vi bland anna namn som: Kvile. Halvkannebakken, Dansebakken, Moldbrekka, Hanklegrova.

Postveien var mykje brukt til transport av skipsmaster (opptil 25 meter lange) som skulle til Faleide for utskiping. Desse vart dregne av hest og det var som regel dugnad når slik transport skulle gjennomførast.

Kvile: Dette er på toppen av ein lang bakke, så da er det vel naturlig med ei kvile :-). Her har ein fin utsikt til fjella vest for Hornindalsvatnet.

Det er brei og fin trasè i store deler av postveien.

Halvkannebakken: Når den omtalte skipsmaste transporten var komen over denne knappe og bratte bakken med lange og tunge lass , var det kvilepause. Da skulle hestane forast og mannskapet skulle dele ei halvkanne brennevin.

Dansebakken: Det  er meg fortalt er at under krigen møttes ungdomen der for å ha det sosialt og danse.

Naturlege utgangspunkt for turen er Faleide, Vegtun, Langeset, Skogtun eller Sindreøyane. Gjennom Sør Markane går trassèn på grusveien.

Denne turen fra Skogtun til skulemuseet på Faleide er 7,7 km. (Tur-Retur)

Dette er som eg har skreve før ein tur som eg anbefaler. Ta med heile familien!!

Så kom Kong Vinter på besøk

I dag kom Kong Vinter. Store snøflukser dala ned og la eit kvitt teppe på alt og alle som var ute.

Eg er ikkje spesielt glad i snøen lenger. Mest fordi det blir ekstra arbeid med måking og det er noko  helsa mi ikkje toler akkurat no. Men eg liker godt å være ute. Tenkjer så klart da :-).

Så Kong Vinter klarte ikkje å setje noke stopper for mine planer om ein tur ut. Det var berre å finne fram riktige klede for turen og legge i vei.

Er så heldig å ha ein liten bit av Den Tronhjemske Postveien rett utanfor døra mi. Denne veien er ein fantastisk fin turveg. Det er brei og fin trase. Veleigna for dei som vil ta ein stille og roleg tur i skogen. Med sitt mjuke underlag er den ypperleg til jogging og terrengsykling. Det er nok her eg har tatt flest av mine turer. Enkelt og raskt å snøre på seg skoa og legge av gårde. Turen i dag gjekk til Langeset og retur same vegen. Mitt utgangspunkt er Skogtun. Men også fint å starte på Langeset ved Statoil stasjonen.

På nordsida av Nordfjorden går Den Trondhjemske Postvei fra Faleide til Langeset, vidare på sørsida av Langesetvatnet og ut Sør- Markane. Den krysser riksvei 15 ved Sindre og går vidare ut på nordsida av Kjøsapollen. Der går den vidare over Kjøsahammertunellen og vidare til Svor. Kjem tilbake med beskrivelser om andre ruter på denne veien seinare..

 

Blogg opprettet