Storesunde – Skihella – Røyrhus

Eg har lenge vore fasinert av dei gamle ferdselsveiane mellom dei ulike bygdelaga. Tanken på korleis folk før i tida tok seg fram, tida dei brukte, børene dei frakta og slitet dei hadde i all slags veir for å kome seg fram  kan være overveldande. Det er store kontraster til korleis vi no reiser mellom bygdene.

Mellom  Indre Nordfjord og  Sunnmøre er det fleire overganger som vart nytta som ferdselsveier. Ein av dei mest brukte var  veien mellom Vollset og Flo, men også overgangen mellom Knutsdalen i Hornindal og Kyrkjeeide i Stryn vart nytta.

Turen eg skal skrive om denne gangen er turen fra Storesunde til Inigardsetra, vidare til Skihellevatnet, over skaret ved Skihellesvodene og ned Skihelledalen til Røyrhussetra og fram til Røyrhus. Ein flott tur på 15 kilometer.

For å kome  til utgangspunktet køyrer ein Rv 15 fra Stryn mot Oppstryn. Køyr ca 10 km fra Stryn sentrum og ta av mot Flo. Køyr så ca 500 meter til ei lita bru. Der er det skilt som viser veien til Skihella.

Det går skogsvei/skogsbilvei til Inigardsetra, men eg vil anbefale å parkere bilen nede ved bilveien og bruke beina. Det er god trim og trening. Det er ein bratt vei, ca 2.5 kilometer til setra, men da har ein fått unna mange høgdemeter.

     

Bilde: Parker ved eit vedlager og ta beina fatt. Det blir fin utsikt etterkvart.

      

Skogsveien opp til Inigardsetra går gjennom beite. Det er derfor viktig at alle som ferdes her let att grinda etter seg. Veien opp er tildels veldi bratt, men innimellom blir det slakere og ein får strekke på musklane.

Utsikten til Storsunde og Mindresunde er flott etterkvart som ein tek høgdemeter.

Bilde: Inigardsetra 470 meter over havet. 

Stien vidare til Skihella går opp mellom sela. Det er ein tydeleg og god sti oppover Sunnsdalen. Delvis merka.

   

Når ein nermer seg Skihellevatnet ser ein Kvanneskrefjellet/Ramusfjellet. Til høgre for det fjellet ser ein Vatnedalsreset.Her er ein fin tur over til Frøysa.

     Haustfarger i fjellet.

   Etter 900 høgdemeter er det godt med påfyll på flaska.

   Stryn T&Il har trimpost ved Skihellevatnet.

Ved Skihellevatnet er det godt med ein pause. Her er det ikkje mange lyder som bryt stillheita. Godt å setje seg ned og nyyyyte. Hytta som ligg ved vatnet er privateigd. Vis respekt om ein tar pause heilt inntil hytta.

   

Bilde 1: Dyregrav?  Bilde 2: Det ligg 3 hytter ved Skihellevatnet.

Bilde: Skihellevatnet. Klart og fint vatn med mykje fisk.

Ein er så vant til å gå i opptrakka stier/løyper og i andre sine fotspor at ein ikkje tek turen om ein må finne veien og ta veivalga sjøl. Fra Skihella, over Skihellesvodene og ned i Skihelledalen er der ikkje sti. Da må ein ta eigne veivalg og lese terrenget. Der står enkelte små varder  i nedstigninga til Skihelledalen. Ha gjerne eit kart i sekken. Denne turen ligg på kartblad 1318 I, Stryn.

  Botnenibba 1372 moh. Grensefjell mellom Sogn & Fjordane og Møre & Romsdal.

Bilde: Her fra oppstigninga fra Skihellevatnet til Skihellesvodene.

Når ein er komt opp i skaret ved Skihellesvodene,  ein komt opp til Skihella ca 1000 moh.  Her  har ein eit fantastisk utsyn mot Skihelledalen, Røyrhusdalen og gardane på Røyrhus. I tidlegare tider hadde  bøndene i Stryn sauene og kyrne sine på beite i Skihelledalen.

Bilde: Skihellesvodene.  

Når ein er komt ned i Skihelledalen er det ein del myr,men det er ikkje vanskeleg å ta seg fram. Går ein mot ei lita hytte som ligg i dalen vil ein finne sti/rås der i fra og ned til Røyrhussetra.

Bilde: Fra denne hytta er det sti ned til Røyrhussetra. Røyrhusnibba til venstre.

    

Skilt som viser vei til Røyrhussetra. Stien er fin ned i dalen.

Røyrhussetra med Botnenibba i bakgrunnen. Stien kjem ned til setra til venstre for Botnenibba(bilde). Frå Røyrhussetra og fram dalen til gardane på Røyrhus er det fin grusvei. Ca 3 kilometer.

Det er også ein fin tur om ein går fra Røyrhus og inntil setra. Godt eigna både for sykkel og barnevogn. Fram gjennom dalen svinger Tverrdalelva seg. Den ligg stilt og roleg inne ved setra. Her er det gode muligheiter for rasting på elvebredda.

     Flott vei for sykkel og barnevogner.

 

Om ein går denne turen kan logistikken være ei utfordring, men ein har sikkert noken som kan hente når ein er komt ned fra fjellet. Grusveien fra Røyrhus til Røyrhussetra er bomvei. Så husk å ta med penger til avgifta.

Anbefaler også som eit alternativ å ta turen fra gardane og inn til setra i Røyrhusdalen. Ein flott tur om ein skal hente dei som har gått over fjellet.

Denne turen er også fin å ta om vinteren, da helst fra Røyrhus og mot Storsunde.

TA TUREN SOM IKKJE SÅ MANGE ANDRE HAR TATT. NYT STILLHEITA OG HAUSTFARGANE.

Erdalsetra – Vetledalsetra

Erdalen skjærer seg sørvestover fra Strynsvatnet mot Erdalsbreen. Dalføret er ein brei U-dal med kulturlandskap og høge fjell på begge sider. Gjennom dalen renn Erdalselva.

Turen inn Erdalen til Vetledalsetra er ein forholdsvis enkel og lett gått tur. Naturen er majestetisk med spor fra tidlege tider da dette var ferdselveg over Jostedalsbreen. Heilt fram til tidleg på 1900- talet var denne veien nytta som ferdselsveg og drifteveg. Brevandring og turisme starta tidleg på 1800- talet.

På vei til utgangspunktet, Greidung, som ligg lengst inn i dalen køyrer ein forbi store, flotte og flate garder. Omkransa av mykje fjell og blankskurte fjellsider.

Rett før ein kjem til Greidung er det parkeringsplass. Der er også ein flott og innbydande rasteplass. Her kan ein ta dei siste forberedelsane til turen. Også fint å benytte om skal vente på følget sitt etter turen.

Ein kan også velge om ein vil køyre vidare. Køyrer ein gjennom tunet på Greidung så kjem ein til «bomstasjonen».

Eg har tatt utgangspunkt på parkeringsplassen. Turen inn til Vetledalsetra er 6 kilometer med ein høgdeforskjell på ca 450 meter. Dei første 200 høgdemeterane er på grusvei. Der etter er det tre parti som er stigning. Første partiet møter ein rett etter Loppeset. Så er det ei stigning opp Hesthammarane. Den siste stigninga er på vei til Vetledalsetra. Opp Reset.

   

Bilde 1: Erdalselva som renn ned fra Loppeset.  Bilde 2: Greidungtunet med Greidunghyrna i bakgrunnen.

 Her bør alle som køyrer til Loppeset betale avgift.

   

Grusveien fra Greidung  til Loppeset er lett å gå og eg anbefaler å ta heile turen fra parkeringsplassen. Her ser ein tydeleg at det har vore nedlagt mykje arbeid i tidlegare tider for å få den til. Mange og store muringer.

Har ein gått fra Greidung er det godt å setje seg ned og nyte utsikten når ein kjem eit stykke opp i bakkane. Her ser ein gardane i Erdalen, Oppstynsvatnet, Flo og Fedalsnibba midt i bildet.

  Ta deg tid til  å lese info skilt.

   

Om ein køyrer bomveien så køyrer ein til Loppeset. Der er det parkeringsmuligheiter. Her fra er det brei vei eit stykke før ein tek av til venstre opp stien.

  Bilde: Eit lite skilt fortel at ein er komt inn i Nasjonalparken.

   

Når ein går inn dalen ser ein tydeleg at dette er ein sti som er jobba med. Store steiner og heller er lagt godt tilrette så stien skal holde seg. Dette er truleg gjordt i den tid den vart nytta som drifteveg/ferdselsveg over breen.

Bilde: Erdalsetra/ Storesetra/ Heimesetra kjært barn har mange namn.

  Bilde: Kunne vore tatt rett ut av Freiareklamen.

Gardane som har seter her har storfe og sauer på beite. Her er store flate områder på begge sider av breelva.

   

Veien vidare fra Erdalsetra til Vetledalsetra går på nedsida av setrehusa. Eit lite skilt viser kvar ein skal gå. Stien snor seg mellom steinar før den igjen blir jamn og fin.

     Bilde: Litt trolling her….

   

Bilde 1: Fin og flat sti inn dalen. Bilde 2: Her er ein komt opp siste stigninga inn mot Vetledalsetra.

På veien til Vetledalsetra går ein opp ei stigning og kjem opp på Reset. Her har ein flott utsikt framatt dalen. Her ser ein dei store flatene og områda som beitedyra har.

Vetledalsetra ligg på ca 600 moh. Her har DNT (Turistforeninga) ei sjølvbetjent hytte. Vetledalsetra er eit flott utgangspunkt for turer inn på Vetledalsbreen og  Erdalsbreen. Har ein brekunnskap og utstyr kan ein gå feks. til Slæom, Fåbergstøylen eller Lodalskåpa. Det er også her turistforeninga har utgangspunkt for den tradisjonelle breturen «Josten på langs».

       

Turistforeninga si sjølvbetjente hytta er restauret og har seks sengeplasser og fire ekstra madrasser. Ein flott tur og ta med barn på ekspedisjon, og overnatte på hytta. Ei oppleving der stearinlys og utedo må gjere nytta.

Turistforeninga si sjølvbetjente hytte ligg fint under den mektige Strynekåpa (1530m). Til venstre for hytta ser ein inn Storedalen mot Ulvestigen, oppgangen til Erdalsbreen.

Veiret skifter fort og regnbygene kjem fort over breen og ned dalen. Her er det både sol og regn.

UTFORSK NÆROMRÅDET, TA I BRUK ALLE DELER AV KOMMUNEN. GOD TUR!

Kjerag- Kjeragbolten

Kjerag og Kjeragbolten er ein turistattraksjon i Forsand kommune i Rogaland. På denne turen får ein oppleve vill, vakker og ekte vestlandsnatur.

 

På denne tavla er det mykje nyttig informasjon om turen.

Utgangspunktet for turen er Øygardstølen, eller Ørnerede som det også blir kalla. Dette har vore ein støyl som no er ombygd til serveringsstad.

Ein har to alternativ for å kome seg til Øygardstølen. Ein kan ta ferga fra Laukvik eller Forsand  til Lysebotnen. Der frå tek ein seg dei 27 hårnålsvingane opp til Øygardstølen. Eller ein kan kome med bil fra Suleskardet. Lyseveien er ein flott, smal og svingete fjellvei på 32 km. Denne veien har sitt høgaste punkt på vel 900 moh og er vinterstengt.

Bilde: Oversikt over Øygardstøl, eller Ørnerede.

   Bilde: Ørnerede ligg heilt på stupet til Lysebotn.

   Bilde: Skilt gir god og nyttig informasjon.

Utgangspunktet for turen ligg på 640 moh. Turen fram til Kjerag er 6 kilometer og er rekna for å være ein krevjande tur.

   

Oppstigninga fra Øygardstøl er bratt og går på blankskura svaberg.  Som ein kan sjå av bilda så er det sett ned bolter med kjetting der stien/råsa går. Detter for å lede fotturisane på rett vei og for at det skal være ei hjelp om svaberga er glatte.

 Bilde: Litle Storedalen.

   

Terrenget er kupert og fra første toppen går stien unnabakken og ned i Litle Storedalen. Ei nedstigning på ca 75 meter. Her er det grønt og frodigt og gode muligheiter for å telte. Her er små vatn og elver. Enkelte plasser er det ganske vått der stien går, men det er fint tilrettelagt med planker. Fra Litle Storedal er det igjen ei bra stigning opp mot 890 moh før ein igjen må nokre meter ned. Da er ein i Storedalen. Her renn det ei god elv og det er lurt å fylle vannflaskene sine før siste stykket opp på sjølve Kjeragmassivet som ligg på ca 1020 moh.

Det er mykje folk som går denne turen og på bildet kan ein tydeleg sjå kor nedslitt fjellet er. Ein ser også boltane med kjetting som er sett ned i den bratte stigninga. Desse kom godt med både på oppstigninga og nedstigninga.

   

Bilde:  Veiret skifter fort. Sol, regn, skodde.

Bilde: Stien går luftigt somme plasser. Her ser ein rett ned til Lysebotn.

Bilde:Her er ein på sjølve Kjeragmassivet. Veiret skifta fort og det er veldi viktig å halde seg til den merka stien. 

Når ein er komt opp på sjølve Kjeragmassivet går stien i åpent og lett terreng i ca 2 km innover mot Nesatind og Kjeragplatået.

     Nesatind.

Inne på platået har Stavanger turistforrening bygd ein varde med skilt som viser vei til dei forskjellige attraksjonane. Sjølve Kjeragplatået og Kjeragbolten ligg ca 300 sør for denne varden.

Utsikt fra Nesatint ut Lysefjorden.

Det er ikkje berre fotturistane som let seg fasinere av Kjeragmassivet.

   

Bilde 1: Sjølve Kjeragplatået. Bilde 2: Nedstigninga til platået går gjennom ei smal sprekk i berget.

Bilde: Sjølve Kjeragbolten. Der er det 1000 meter rett i Lysefjorden.

   

Bilde: Slett ikkje alle treng å gå ut på bolten.

Etter turen på Kjeragplatået anbefaler eg å ta turen ned til Lysebotn og  turistferga ut Lysefjorden. Da får ein sjå Kjeragbolten fra fjorden. Ein får også med seg guiding på turen.

 

Blånibba – ein enkel topptur / rundtur om Holesetra

Utgangspunktet  for denne turen er det flotte skianlegget til Markane il, Ullsheim. Dette er ein enkel topptur med flott utsikt. Blånibba ligg 1043 meter over havet. Fra Ullsheim, som ligg ca 350 meter over havet, og til toppen er det ca 4 kilometer. Tar ein tida til hjelp går det fint ann å ha med barn ned i 5-6 års alderen på denne turen.

Bilde: Her ser ein Blånibba midt på bildet. Lenger bak ligg Gulkoppen.

Eg har valgt å gå eit stykke i løypetraseen som Turløyper Stryn AS  har opparbeida.  Hold til venstre for løypebrua på stadion og fortset ned bakken til myra. Gå til høgre for furuene midt på bildet og følg traseen motebakka.

Ein kjem da inn på den asfalterte  ruleskibana og ein går den eit stykke til ein kjem til ein lunneplass for tømmer. Her tek ein av til venstre. Som skilta viser så er det fleire turalternativ i området.

   

Ein forlet no asfalten og går vidare på løypetraseen som går motebakke. Den svinger seg fint opp bakkane og snart er ein komt opp til Gamlesetra. Her var det fra gammalt av seter for gardane i Grenda, men den vart flytta lenger opp i bakkane. Ein kan enno sjå litt av tuftene av husa.

Bilde: Utsikt fra Gamlesetra mot Hornindalsvatnet og Heggjabygda. Ein skimter også så vidt garden Jutedal.

Frå Gamlesetra velger eg den gamle setreråsa siste stykket til Grendasetra. Her har ein også muligheit til å fortsetje på løypetraseen til ein er på setra.

   

Bilde: Turløyper Stryn v/Arvid har sett opp skilt langs traseen. 

  Bilde: Råsa er enkel å finne sjølv om den ikkje er merka.

Bilde: Grendasetra. 

Bilde: Her på dette selet har Markane il trimbok. Her er også ein god benk å kvile på. Vis hensyn ved bruk. Ta med søppel heim!!

Flott utsikt fra Grendasetra. Ein ser skianlegget Ullsheim, gardane i Grenda og Svingesetvatnet. Ein skimter også Langesetvatnet og fjorden.

Turen vidare går over setrevollen og  opp bakken rett bak setrehusa, rett før fjøsen.

På bakketoppen bak setra er det sett opp benk og bord. Her er det fint å kvile. Ta inn fjell lufta og nyte utsikten.

Bilde: Stien/råsa er ikkje alltid like tydeleg, men tek ein seg tid så ser ein kor det er trakka. Ein skal motebakka.

Bilde: Når ein er komt opp om tregrensa, kjenner ein naturens rus spre seg i kroppen. Her er det åpe landskap og ein får «luft under vingene».

  Bilde: Her ser ein toppen av Blånibba fra Smalurvarden

  Bilde: Utsikt sørover fra Smalurvarden

     Bilde: Blånibbvatnet.

Her er det berre å vrenge av seg kleda og hoppe uti.

Eit friskt morgenbad i Blånibbvatnet er berre heilt fantastisk. Ein kan sjå på bildet kor stilt det er her oppe. God temperatur og klart vatn. Vidare herfra går turen under toppen og så svinger ein til venster fram att til varden.

  Bilde: Varden på Blånibba. Flott utsikt.

Fra toppen av Blånibba ser ein den delen av Markan som ligg lengst vest og som grenser mot Hornindal kommune. Ein ser bygdene rundt Hornindalsvatnet som ligg i Eid kommune.

Her ser ein gardane i Grenda,Svingesetvatnet, skianlegget Ullsheim, Langeset, Langesetvatnet og ein del av gardane i Sør Markane. Ein ser Faleidefjorden og Frøholm, Hildaneset, Innvikfjorden, Utvik og øverste del av Blakset.

Her skimter ein så vidt litt av Stryn sentrum mellom Gryta og Årheimsfjellet.

Fra Blånibba er det muligheiter for å gå både lenger og høgare. Gulkoppen, som ein ser på bildet, ligg på 1306 metre over havet.

Eg valgte å gå vidare fra Blånibba til Holesetra. Det blir ein fin rundtur på ca 8 kilometer. Det er ikkje merka sti/rås, men stedvis finn ein sti. Det er mange alternativ å gå til Holesetra. Eg gjekk fra varden på Blånibba og  rett aust over. Terrenget går først flatt så slakt unna.Vegetasjonen er lav.

Når ein har gått eit stykke austover kjem ein så lang at ein ser ned til Holesetra. Ein ser litt av løypetraseen til Turløyper Stryn AS som snor seg så fint i terrenget. Siste stykket ned til setra går i eit terreng som er blanding av myr, lyng og stein.

Her på Holesetra er det fint å ta ein pause. Sjølv om elva durer godt er det mulig å nyte stillheita. Går ein nær setrehusa så vis hensyn og sjølvsagt tek ein alltid med seg søppelet heim om ein raster.

Denne rundturen fortset no i løypetraseane tilbake til Ullsheim.

Holesetra er eit populært mål for mange turgåere. Dette fordi Arvid i Turløyper Stryn har laga til så fine tursti/løypetraseer opp dit. Dei traseane kan ein ikkje skryte nok av. Det er  mange som nytter seg av desse flotte løypene, både sommer og vinter. Det er rein luksus å kunne bruke dette anlegget når ein vil uansett årstid. Å lage til og å holde eit slikt anlegg vedlike koster mykje penger. Husk å betale medliemskontingent. Alle traseane er også godt merka med skilt som viser alternative ruter og vanskegrad.

På Holesetra, ved skilttavle og kvileplassen, har Markane il og Stryn T&Il trimposter.

Langs med traseane har Arvid laga til med kvileplasser. Her er det muligheiter for alle å ta ein pause. Husk å rydde etter deg når du er ferdig.

 

   

Løypetraseane er fine både om sommeren og vinteren. Om sommeren  er det fint både for dei som går, bruker sykkel, permobil og barnevogn.

   

Langs med traseane er graset slått på kantane. Berre å nyte turen for både små og store.

Markane il har bygdt eit fantastisk anlegg, Ullsheim. Eit imponerande anlegg med stor skistadion, skiskytterstadion, rulleskibane og mange kilometer med lysløyper. Ei grillhytte «Årestova» er også bygd dei siste åra. Denne hytta står åpen og er ein sosial samlingsplass. Her kan ein gå inn og ta ein velfortjent pause. Bruker ein av veden så betal i den oppsette kassa. Nytter ein seg av desse flotte plassane så må ein huske å rydde etter seg og ta med alt søppel heim.  Årestova kan også tingast til private arrangement.

Bilde: Skianlegget Ullsheim i Markane. 

Bilde: Gapahuk som står ved skileikebakken på Ullsheim. Her er det fint å ete matpakken sin.

 Årestova på Ullsheim. Ei flott grillhytte som står åpen og som kan nyttast av alle. Også uteområdet er fint tilrettelagt med bord, benker og bålpanne. Om ein nytter desse tilbuda må ein vise stor varsemd med åpen ild. Området må sjølvsagt ryddes når ein har brukt det.

GOD TUR TIL FJELLS. NYT DEN FANTASTISKE NATUREN VI HAR RUNDT OSS. TA GODT VARE PÅ DEN!!

 

 

 

 

Rundtur på Runde

 

Runde er den største fulgeøya sør for polarsikelen. Fuglefjellet ligg på vestsida av Rundefjellet og er heim til omlag 500 000 fulg. Fuglelivet har vore freda sia 1957, men i 1981 vart det vedteke nye verneregler som også omfatter geologi og botanikk.  Dette skulle gje betre vern mot større press frå aukande turistferdsel. Goksøyrmyrane naturreservat vart oppretta  i 1996.

Eg er ikkje spessielt intresert i fuglar og fuglelivet, men syns det var spennande og intresant å sjå dei fuglane som dukka opp. Ikkje har eg kamera som eigna seg for fuglefotografering, ei  heller kikkert som er av ein slik dimensjon at det hjelper.  Men vi fekk sjå både havørn og lundefulg på nært hold. Og så fekk vi nærkontakt med måsen, da vi eit lite øyeblikk snudde ryggen til under lunchen.

Når ein er komt ut til Runde, køyrer ein litt forbi Runde miljøsenter. Da kjem ein til ein parkeringsplass som er berekna for fotturistane. Der er det også toalett. Derifra går ein bilveien eit stykke forbi campingplassen. Da kjem ein til ein påle med skilt og der tek ein fatt på motbakken.

Bilde: Ta deg tid til å lese informasjonen som står på skilta.

Opp den brattaste stigninga er stien asfaltert og med rekkverk. Det er god og tydeleg rås/sti på heile runden. Som det står på diverse skilt er det viktig at ein går på dei merka stiane. Dette for å ta hensyn til fuglelivet, gologien og botanikken.

   

Ein kan godt ta med barn på denne turen. Når ein er komt opp dei første bakkane er terrenget slakt og fint. Om ein studerer kartet først i innlegget ser ein at der er forskjellige alternativ til ruter. Før du legg ut på tur så fyll drikkeflaskene med drikke, for ein finn lite ferskvatn langs stiane.

Skilta som er sett opp er litt utydeleg å lese, men går ein nær nok og tek seg tid er det enkelt å forstå.

   

Det viser tydeleg i terrenget at her er mykje fotturister som går for stiane er godt trakka. Dei er også godt tilrettelagde. Der det er våte parti er det lagt ut planker.

   

Utsikten er fantastisk. For meg som kjem fra dei store skoger i Markane er det storslått når ein kjem ut til havet. På denne turen ser ein havet og båttrafikken heile tida. Alt fra store turistskip til små joller.

Når ein er komt opp stigningane så ser ein tilbake til bebyggelsen i Goksøyr.

Stien går på ytterkanten av øya og utsikten mot storhavet er fantastisk. Det høgaste punktet på øya er 333 meter over havet, det ligg på aust sida. Den runden som eg beskriv her går på nordsida og vestsida. Det høgste punktet på den runden er 294 meter over havet. Vi gjekk først på nordsida og mot fyret og dreia over på vestsida for så å gå rett over øya og tilbake til utgangspunktet.

Når ein er komt til Raudetinden ser ein til kvalneset der Runde Fyr ligg.

Langs med stien er det sett opp tavler med informasjon om fuglar og fuglelivet. Som her i Skarveura på nordsida av øya.

På turen såg vi også nokre få beitande husdyr. Så det er ikkje berre fuglar på øya.

Bilde: Røsslyngen var i blomst alt. Eit teikn på at sommaren er komt langt…..

   

Bilde: Stien er godt tilrettelagd både på flata og i bakkane.

Runde fyr er eit av 80 freda fyr i Norge. Detter er ei av DNT sine sjølvbetjente  hytter. Det er den nyaste fyrvokterboligen på fyrstasjonen som er gjordt om til DNT hytte. Her er 24 sengeplasser.

Stien ned bakkane til fyret er bratt, men godt tilrette lagt med trappetrinn av stein og rekkverk. Her er det berre å bruke tid ned. Husk å løfte blikket og nyt utsikten.

   

Runde fyr vart i 1767 oppretta i privat eige som det femte fyret i Norge. I 1807 tok staten over fyret. Det var da mest som ei gryte som ein heldt fyr i. I 1826 vart det oppgradert til kolbluss fyr. I 1858 vart det bygd støypejernstårn ytterst på Kvalneset, og den nederste delen er bevart. I 1935 vart fyret vidare oppgradert til betongtårn som vart plassert lenger opp i bakken. Fyret vart etter kvart meir og meir automatisert og i 2002 var det ikkje lenger nødvendig med menneskleg overvaking og den siste fyrvaktaren flytta ut. Pr 2005 bestod fyrstasjonene av 6 bygg. Sjølve fyrbygningen,smie, 2 bustadhus, kombinert fjøs og låve, olje- og vedbud. Det budde tidvis svært mange på fyrstasjonen. Fyrvaktarar, assistenter, koner, barn, gruvenanter, tjenestefolk og husdyr.

Heile fyrstasjonen vart verna i 2001.

Sia 2003 har Den norske turistforening nytta den nyaste fyrvaktarboligen som turisthytte.

   

   

   

 

 Bilde: I 1826 vart Runde fyrstasjon oppgradert til kolblussfyr.

Etter besøket på fyret, gjekk turen motebakka igjen. Ein går same veien oppatt fra fyret  som ein gjekk ned. Ein fortset vidare på vestsida av øya. Fremdeles med eit storslagent utsyn mot havet. Ein går forbi Raudenipa. Her har ein eit godt utsyn mot fuglekoloniane i Rundebranden. Krykkja og Havsula er dei mest talrike artane.

 Bilde: Rundebranden, 294 moh

Eg har ikkje kamera som eignar seg til å få nærbilde av fuglelivet i fjellet. Ei heller kikkert som duger. For dei som er fugleintresert er her mykje å studere.

Bilde: Fuglekikker

Turen går vidare fra Rundebranden til Kaldekloven. Her er det ein bratt sti ned til havet for dei mest ivrige fuglekikkarane. Nede ved havet kan ein gå inntil deler av Krykkje koloniane i Kaldeklova.

Vidare går stien i slakt terreng mot Lundeura. Den beste tida på døgnet, for å sjå Lundefuglen, er klokka 21. Her har ca 100 000 hekkande par sitt tilhold sted fra februar/ marsl. I siste halvdel av august forlet lunden hekkeplassen og trekkjer mot ope hav i nord Atlanteren. For at fuglane skal få fred i hekketida er det forbode å ferdast utanfor dei merka stiane.

Det er mulig å ta båttur rundt Runde også. Den turen tar 2 timer.

 

Her ser ein tilbake til Goksøyr. Heilt i fjæresteinane ligg Goksøyr Camping. Eit godt alternativ om ein vil bruke fleire dager på ekspedisjonen. På campingplassen har dei oppstillingsplasser for bobiler, teltplasser og hytter. Der er også kiosk med diverse daglegvarer. Vertskapet var hyggelege og behjelpeleg med alle slags spørsmål fra forskjellige reisende.

 

 

 

 

RUNDE LIGG I HERØY KOMMUNE PÅ SUNNMØRE. OG DETTE ER EI NATURPERLE SOM ER LETT TILGJENGELEG FOR MANGE. GOD TUR.

Skredestranda – Hopland

Dette er ein flott  tur som går fra Nord Europas djupaste innsjø, Hornindalsvatnet, og over til Nordfjorden.

Ein kan også gå turen motsatt vei. Da er den meir barnevennleg, med slak stigning på begynnelsen og bratt ned mot Hornindalsvatnet på slutte.

Eg har gått turen fleire ganger og vil anbefale den her. Eg har gått turen fra Skredestranda. Det er ein forholdsvis lettgått tur, sjølv om oppstigning fra Skredestranda er bratt. Det betaler seg med ein fantastisk utsikt over Hornindalsvatnet og bygdene rundt når du kjem opp om skoggrensa.

For å kome til utgangspunktet køyrer ein Rv 15 til Skredestranda. Om ein kjem fra Stryn så er det eit lite stykke før Breisvortunellen. Og om ein kjem fra Eid, så må ein eit lite stykke forbi Breisvortunnellen.

 

Her er avkøyrsla der turen starter. Eit lite skilt i buskene fortel at her går veien til Hopland. God plass til å parkere bilen.

Det er nokre år sidan eg har gått her og når ein veit kor det gror igjen alle plasser så var eg spent på korleis stien/råsa var.

   

Det første stykket går ein på skogsvei. Den var ganske attgrodd, men etter eit stykke kjem ein til skilt som viser vei til Fura. Her tek ein av og  der i fra er stien tydeleg. Ved Fura har Von i.l trimpost.

   

Stien/råsa er merka med skilt første delen.

   

Ein kjem til eit stidele opp i bakkane. Og når ein ser seg god rundt så ser ein eit lite skilt opp på treleggen. I stidele tek ein til høgre.

   

Om ein ser godt etter på veien opp bakkane så ser ein eit og anna merke som tyder på at ein er på rett vei. Stien er god så det er ikkje vanskeleg å finne fram. Er ein i tvil så stopp opp og sjå deg rundt, så finn ein veien vidare.

   

Når ein er komt opp til Fura åpner landskapet seg og ein ser Hornindalsvatnet langt der nede. Ein kan også sjå det svære såret som vart i terrenget etter jordskredet som gjekk i november. Det blir no etterkvart åpnare landskap og meir utsikt.

Litt lenger opp forbi Fura kjem ein til ei elv som kan være god på varme dager. Både for å fylle vannflaskene og til å avkjøle seg.

 

Vidare fra elva er råsa utydeleg. Ein kjem opp i meir myrlendt terreng. Eg følgde elva eit stykke. Her er også andre turmål. Ein kan gå gjennom Henneskaret og til Hennebygda.

   

Når ein går opp desse myrsiga og opp på kanten, åpner landskapet seg i ein herleg plass. Da er ein komt opp til Kvanndalsvatnet. Ein stille og fredeleg plass langt fra folk. Å setje seg ned her, sjå og høyre fiskane hoppe og det er den einaste lyden ein høyrer, det er balsam for sjela.

Bilde: Fin leirplass ved Kvanndalsvatnet.

Når ein går vidare føl ein merka sti aust over, litt til høgre i dalføret. Da går ein i åpe terreng og i slak stigning mot Mosehogane.

   

Bilde: Eit går forbi dette lisje krypinnet og fortset på merka sti opp dalføret.

Snart er ein oppe på Mosehogane. Her har ein eit storslagent utsyn over Hornindalsvatnet og bygdene rundt. Ein ser mot Eid, Lindvika, Åsebøen, Heggjabygda, Strand, Furefjerding og Navelsaker. Ein ser også gardane på Skrede.

Utsiketn andre veien er også fin. Her ser ein Innitunstøylen, litt av gardane på Rand,ein ser Nordfjorden, fjella i Gloppen og heilt inn på Jostedalsbreen.

  Bilde: Fin sti over Skarsmyra mot Hopland.

Bilde: Innitunstøylen.

Stien/råsa ned fra Mosehogane er fin og lett å finne. Det er slak unnabakke heile veien. Ein går på høgre sida av elva og ein ser Innitunstøylen på andre sida.

Etterkvart møter ein grusveien og parkeringsplassen. Her kan ein bli henta med bil. Eller ein kan velge utgangspunktet for turen her i fra. Denne grusveien er bomvei så husk penger til veiavgifta.

Bilde: Om utgangspunktet for turen er på denne parkeringsplassen, så ta råsa/stien til venstre. Ikkje veien.

Om ein velger å gå grusveien ned til bygda får ein ein fin tur unnabakken med mange inntrykk.

Her ser ein Nykvia. Ein flott plass med samling av løer og gardfjøser. Før i tida var dyra her ei stund før dei kunne gje seg i veg til støylane og fjellbeite. Her er det fint vedlikehalde og no  laga til for grilling og sosialt samvær.

   Bilde: Om ein vil køyrer opp til parkeringsplassen ved Innitunstøylen så husk å ta med penger til bomavgifta.

Her kjem ein ned til Panoramaveien om ein går heile veien fra Innitunstøylen. Velger ein å starte fra Hopland kan ein køyre eit godt stykke opp i terrenget, mot Innitunstøylen.

Denne turen er vel 6 kilometer fra Skredestranda og  ned til parkeringsplassen ved Innitunstøylen.

 

Om ein går 900 meter inn i bygda til skulen finn ein åpen kafe. Koseleg å få seg noke godt etter ein flott tur.

 For å kome heilt ned til Nordfjorden, tek ein veien der skiltet viser Hopland kai. Flott tur ned bygda.

 

TA TUREN DU OGSÅ. PRØV NOKE SOM KANSJE IKKJE SÅ MANGE HAR GÅTT. ØNSKER ALLE SOM PRØVER TUREN EI FANTASTISK OPPLEVELSE.

Hornindalsrokken – ein topptur 1526 moh.

TOPPTUR TIL HORNINDALSROKKEN OG FAMILIETUR TIL BLÅVATNET.

Hornindalsrokken, eller Hondalsrokkjen, er grensefjell mellom fylka Møre og Romsdal og Sogn og Fjordane. Det er også grense mellom Hornindal, Ørsta og Stranda kommune. Rokkjen blir rekna som ein del av Sunnmørsalpane da nordsida av fjellet ligg ved Tyssevatnet innerst i Hjørundfjorden.

Hornindalsrokken er eit landemerke og ein ser den godt når ein køyrer RV 60 fra Grodås til Hellesylt. Når ein er komt til Hondøla bru,ta av til venstre fra riksveien. Ta gjerne ein stopp her og studer den flotte steinbrua som ligg tett ved riksveien. På austenden av denne brua står Giftarsteinen/Jomfrusteinen.

Det er to historier knytta til denne steinen. Den første går ut på at brurafølge gjekk til denne steinen og at brura måtte krype gjennom steinen når alle såg på. Kom ho gjennom steinen var alt i orden, kom ho ikkje gjennom var ho sannsynlegvis gravid.

Den andre historia går ut på at budeiene på setrane i området måtte krype gjennom steinen før dei reiste til setres tidleg på sommaren og også når dei skulle heim fra setra på seinsommaren. Dette for å sjå om dei hadde vore lausslupne i løpet av sommaren.

Hornindalssetra er det vanlegaste utgangspunktet når ein skal på Hornindalsrokken. Ein kan også gå fra Kjelstadalen i Stranda kommune.

Eg tok turen fra Hornindalsetra og innlegget blir om det veivalget.

For å kome seg til utgangspunket, Hornindalssetra, så tek ein Rv 60 fra Grodås til Hondøla bru. Der tek ein av til venstre.. Veien til Hornindalssetra er bomveg så ta med litt småpenger.  Når du har betalt bompengane kan du køyre heilt fram til setra. Der er det tillaga med  inngjerda parkeringsplass. Det er kjempeflott, da står bilen trygt for beitande husdyr som er i området rundt setra.

Hornindalssetra er det vanligaste utgangspunktet når ein skal på Rokkjen. Setra ligg på 412 meter over havet.

Fra setra går ein på ein anleggsvei/god sti inn setredalen mot Blåvatnet som ligg ved foten av Hornindalsrokken. Denne strekninga er fin og slak og her kan godt heile familien ta turen. Det meste av stigninga er opp fra setra.

 Ein må også huske å snu seg og sjå på utsikten bak seg. Her ser ein Muldsvorhornet.

Her ser ein tydeleg anleggsveien som går inn setredalen mot Blåvatnet. Litt stigning opp fra setra, men så flater den ut og er fin også for  barn å gå. Vogn kan by på ein del utfordringer. Det er mange som bruker sykkel dei vel 3 kilometera inn til Blåvatnet.

   

Det er ikkje vatn å finne når ein starter på oppstigninga i «renna», så alle flasker må fyllast i dalbotnen ved Blåvatnet/Store Luka.

Her deler stien/råsa seg. Skal ein på Rokkjen dreier ein til høgre. Stien er tydeleg og delvis merka. Det er viktig at ein føl stien for å finne rette veivalget opp «renna».

   

No ser ein tilbake til setra, dyrkingsfelta som høyrer til gardane på Nygård og Seljeset og mot fjella som grenser mot Stryn.

Ser ein andre veien, mot nord, ser ein Rokkekjerringa og Hornindalsrokken på kvar side av dalen der Blåvatnet og Tyssevatnet ligg.

Når ein har gått eit stykke fra stidele mot foten av Rokken, går ein forbi Store Luka. Eit lite vatn som ligg der så stilt og fint heilt oppunder fjellfoten. Her er det fint å ha base camp om ein er fleire i følge og noken velge å stoppe turen her. Fint for barn å få leike i vannkanten.

For dei som vil til toppen av Hornindalrokken så starter oppstigninga her.  Oppstigninga opp «renna» byr ikkje på store problem,men det er laus stein og ein må være forsiktige så ein ikkje får steinane på trill. Dette er ein tur som er best å gå om det er tørt i terrenget. Ellers kan det være glatt og gjørmete. Det er også ein fordel å vente så lenge om våren at snøen i «renna» har smelta vekk.

Når ein er komt opp i skaret mellom Rokken og Lidafjellet er det godt med ein pause. Her kjem ein også inn på breen. Hold til venstre, men ikkje for nær oppunder ura. Ein føl breen til ein igjen møter ura og merka sti.

   

Utsikten er upåklageleg når ein nærmer seg toppen. Da er det berre å nyte.  Når ein er heilt på toppen ser ein Sunnmørsalpane med alle sine tinder og topper og andre veien ser ein mot  Jostedalsbreen og Lodalsskåpa.

Her ser ein eit islagt Tyssekupa.

   

Sist på 50-talet og tidleg på 60-talet vart Tyssevassdraget utbygdt av Tussa Kraft. Da vart det store Tyssevatnet oppdemt. På bildet ser ein tydeleg eit tappa basseng. I den nordlege delen av Tyssevatnet har Turistforeninga ei sjølvbetjent hytte.

Her ser ein Kolåstinden til venstre og slogen til høgre.

 Endeleg på toppen. Dette er andre gang eg bestig dette fjellet. Første gang for ca 30 år sia.

Her ser ein mot Sunnmøre. Ein ser Hjørundfjord og heilt til Ålesund.

Her ser eg ca 900 meter rett ned i Tyssevatnet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ytrehornsnakken – Hornindal

Laurdags ettermiddag tok eg ein tur til Ytrehornsnakken i Hornindal. Ein kort men bratt tur. Ein tur som eg vil sei er ein flott familietur om ein går på barnas premisser. Det kan bli barnets første møte med «fjellklatring».  Bruk dagen og ha rikeleg med tolmodigheit så blir dette ein fin tur. For dei som ikkje tek med barn så er dette ein forholdsvis kort tur. Fra der ein parkerer bilen er det ca 1.5 kilometer til toppen. Da kan ein velge om ein vil ta det roleg eller ha meir fart i beina og ta det som ei treningsøkt. Ein vil vel uansett kjenne det i lår og rompe musklatur :-).

For å kome til utgangspunktet så køyrer ein til Grodås, komunesenteret i Hornindal og den austlegaste delen av Nord Europas djupaste innsjø. I sentrum tek ein av mot Otterdal og køyrer ca 1 kilometer før ein igjen kjem til eit kryss merka Otterdal. Rett etter det krysset er det merka til Ytrehornsnakke.

Bilde: Her ser ein toppen av Ytrehornsnakken bak skiltet som viser kor ein tek av i kryssa.

 

Her er det ingen tvil om at ein er velkomne som fjellvandrer og turist. Kjende at eg vart glad når eg såg dette skiltet 🙂

Når ein har fått parkert bilen er det enkelt å finne ut kvar ein skal ta av fra grusveien.

 

   

Det er god sti/rås heile veien til toppen. Mange plasser er det mjukt underlag, men det er også ein del svaberg. Desse er ikkje vanskeleg å passere da råsa har blitt utvida og det er ofte muligheit for å gå utenom svaberga. Men for ungane kan det være artig å få klatre litt.

     /

Stien/råsa er godt merka heile veien. Somme plasser kan det sjå ut som det er stidele, men stien kjem ihop igjenn lenger oppe.

   

På vei til Ytrehornsnakken går stien ganske nær Gytleskotet. Gytleskotet er eit naturminne av ei kalsedonhole. Ta den korte avstikkeren fra stien bort i hola og sjå.

   

Bilde 1: Her som skogen ligg nede tek ein av til Gytleskotet.

   

  Tenk så spennande for barna å få krype inn i hola.

Etter kvart som ein kjem oppover bakkane får ein enkelte plasser god utsikt over bygda. Da ser ein tydeleg at Hornindal, eller Hondalen i daglegtalen, er ei landbruksbygd. Og ein høyrer aktiviteten og kjenner lukta (møkaspreiing) fra dei nærmaste gardane. Men det er sant som høyrer med og som vitner om levande bygder.

Enkelte plasser kan ein sjå gammal oppmuring av stien. Dette stammer fra den tida da Ytrehornsnakken vart brukt som varslinsplass ved farer.

  Sjølv om oppstigninga er bratt så flater den også ut av og til midt opp i bakkane.

Bilde: Finst det noke som er finare enn å sjå bygdene våre bada i sol?

Bilde: Denne krabaten var også ute på tur. Han ser litt skeptisk ut 😉

   

   

Det er mangt og mykje ein kan oppdage om ein tek seg tid til det.

Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var grøn og fin. Da kan ein håpe på bær når det lir mot haust.

Når ein endeleg er komt til toppen blir alt strevet i bakkane rikeleg belønna med ein fantastisk utsikt og ein herleg følelse av å ha luft rundt seg. Ein har eit rundskue som går fra Kviven- Høgenibba-Blåbrehornet- Sandfjellet-gardane inn gjennom Hondalen-Sætrehornet-Gulkoppen-Middagsfjellet(Øyenibba)-Kjøsahalsen og Glitreggja. Ein ser Hornindalsvatnet, nord europas djupaste innsjø, og bygdene rundt. Denne fjelltoppen peika seg derfor naturleg tu som veteplass da Håkon den gode skulle skipe nasjonalt varslings system på 900-talet.

   

Dette bildet heng på veggen inne i vetestova. Teksten på bildet fortel at bautasteinen på Ytrehornsnakken vart reist av bøndene på Ytrehorn i 1914 til minne om varden som i gamal tid var på Ytrehornsnakken.

Vetestova på Ytrehornsnakkjen er ei rekonstruert stove som vart sett opp i 2003. Denne vetestova står open for allment bruk.

    Eit oppslag av eit flott dikt til ei fjellvandreske hang på veggen

Fra Ytrehornsnakken er det god sti vidare til andre turmål. Gode og oversiktlege skilt gjer det mulig å bedømme kor langt det eventuelt er til neste mål. Her på Ytrehornsnakkjen er også siste post på det populære fjell-løpet Hornindal Rundt.

Om ein går eit lite stykke bak om vetestova kjem ein til Ytrehornssætra, også kalt nakkesætra.

Når ein vel er komt seg opp så ta deg god tid på toppen. Spessilet om ein har barn med. La dei få del i historia og la dei få utforske området. Om turen opp var bratt så har ein berre unnabakkjen om ein tek same veien heim.

Ta turen og la det bli ein uforgløymeleg tur for dei yngste :-). God tur!!

 

 

Flofjellveien.

Flofjellsveien går mellom bygdene Vollset i Sunnylven og Flo i Stryn. Dette er ein gammal ferdselsvei som er tatt godt vare på og som er mykje brukt både av fastbuande, av cruisturister og for andre som er i området. Dette er eit fantastisk turområde. Ein tur som egner seg for heile familien. Det går fint ann å ta med barnevogn..

Vegen har eit fint underlag. Det er stort sett grusvei med innslag av nokre steinete parti. Den er brei og fin meste parten av turen. Berre eit stykke forbi Stegholen er det litt smalere.  Frå Vollset til toppen av Flofjellet er det svak stigning. Fra Flofjellet og ned til bygda Flo er det bratt nedstigning.

Veien har ei historie som eg ikkje kjende til før googla litt om turen og les informasjonen som var langs veien. At gardane Vollset og Brekke sokna til Innvik og Stryn prestegjeld fortel litt om den veien dei måtte gå for å kome til kyrkje i gamle dager. Veien vart også brukt som postvei, friarvei og handelsvei.

Da eg starta på turen så tenkte eg at dette her blir vanskeleg å formidle. Inntrykka var så mange. Ord blir så fattige når ein skal beskrive naturen og stemninga ein opplever. Eg vil prøve å gje ein liten bit av det, resten må ein oppleve sjølv.

Denne turen er ca 10 kilometer  og med høgdeskilnad på 355-540-212 moh.

Men lat oss starte turen….

For å kome seg til Vollset, køyrer ein Fylkesvei 60 til Hellesylt. Når ein kjem ned til sentrum, er det skilta til Flofjellvegen til høgre. Da køyrer ein 12 kilometer innover Sunnylvbygda. Også bilturen inn dalen er flott. Korsbrekkelva med sine laksetrapper er fin å sjå på. Ein køyrer forbi Helset, Frøysa, Hole, Bjørdal, Brekke og kjem til Vollset.  Opp bygda ser ein mange store, fine og velstelte garder.

Når ein kjem heilt opp til Vollset (siste garden) står der skilt vidare til parkering Flofjellet. Ein køyrer da ca 500 meter lenger fram.

 

Veien er godt merka så det er ikkje fare for å gå feil. Respekter skiltet som fortel at det ikkje er lov å køyre lenger.

    

Logistikken kan være ei utfordring på denne turen. Vi valgte å ta med ein sykkel og Stig var den som sykla fram og tilbake for så å køyre til Flo for å hente meg.  Avtal gjerne med nokon om å bytte bil. Da kan ein ta felles matpause når ein møtes på fjellet.

Her ser ein tilbake til gardane på Vollset.

Ei gammal utelade som heilt sikkert har tjent til sitt formål i si tid.

   

 

Det er ein del grinder/led langs veien. Det er veldi viktig at ein let dei att etter seg da det er beitande dyr i området.

Det var lavt skydekke denne dagen, men sola jobba hardt og fekk tilslutt varma lufta slik at dei lave skyene forsvant. Grønt og frodigt heile turen.

Der ein måtte passere elver var det bygt gode og robuste bruer. Brukara er nok fra mellomkrigstida da det var veiarbeid her for å knyte bygdene på kvar side av fjellet saman.

 

Det er mange inntrykk når ein går på slike stier/veier. Lukta av dyr på beite, elva som buldrer, fuglane som kvittrer og når ein går langs dei tre vatna, Nestevatnet, Stegholvatnet og Angelsvatnet og høyrer «bolgeskvulpinga» da er livet herleg.

Det er laga til med fine kvileplasser langs veien. Fint å setje seg ned her og nyyyyte stillheita og kansje ein kopp kaffi.

Ved Nestevatnet var der mange fine naust på rekke og rad. Også båter som låg i terrenget. Kan tyde på at det er fisk i vatnet.

 

Eit av sela ved Nestvassætra.

  

Bilde 1: Ein utgått skosåle…..                     Bilde 2: Kva kom først, selet eller steinen??

Skal tru om dei tre bukkene bruse har gått over denne brua for å kome til seters for å gjere seg feite?

Veien snor seg vidare og enkelte plasser ser ein slike perler. Små hytter som ligg stilt og fredeleg med utsikt til Stegholvatnet.

Her i Stegholen er der veien er på det smalast. Det er her det har vore vansklegaste å bygge vei. Hammarane stuper rett i vatnet. På info skiltet finn ein mykje informasjon om veien. Ta deg tid til å lese, enten her på bloggen eller når du tek turen.

     

    

 

I Stegholen går fylkesgrensa mellom Møre og Romsdal og Sogn og Fjordane.

   

Her i Stegholen er veien på det smalaste med bratte hammer rett i vatnet. Anleggsarbeidarane som jobba her i mellomkrigstida sette opp stabbesteiner og ei form for rekkverk. Det er ikkje vanskeleg eller skummelt å gå her. Ein må berre passe litt ekstra på om ein har barn med seg.

Uten mat og drikke duger fjellvandrere  ikkje :-). Matpause når syklisten kom i retur fra Flo.

Fjellet i midten er Rinddalshynja. Den ser ein tydeleg fra Stryn sentrum.

Øvre Flosetra.  Setra for dei øvste gardane på Flo.

Skihytta på Flofjellet. Den høgaste toppen bak er Fedalsnibba. Les info om skihytta på infoskilt eller på bilda. Gammal stove.

   

No er vi på veiens høgaste punkt og ein ser i fjella på andre sida av Oppstrynsvatnet. Heilt til høgre skimter ein Skåla og så ser ein mot venstre Storskrefjellet og Tindefjell.

   

Til og med badestrand har dei på Flofjellet. Men som skiltet viser så vis hensyn ved bading.

Nedre-Flosetra høyrer til gardane lengst nede på Flo.

   

Bøndene på Flo har gått ilag om å bygge traktorvei til setrane på Flofjellet. Det er bratt nedstigning fra Øvste brekka.

Når ein er komt over høgaste punktet på Flofjellet og bjønde unndabakkjen får ein  fantastisk utsikt mot fjella på andre sida av Oppstrynsvatnet.

Ikkje noke problem å kome seg tørrskodde over elvane. Her er det godt tilrettelagt. Om ein går turen fra Flo og mot Vollset så må ein rekne med bratt oppstigning fra Flo. Høgdeskilnaden på turen er fra Vollset 355-540-212 moh.

   

Når ein kjem ned bakkane åpner landskapet seg og ein får eit glim av Flo.

Det seiest at da Per Bolstad kom ned bakkane her som 11 åring fekk han eit syn som han aldri gløymde. Det skal være her han fekk inspirasjonen til «Fagre Stryn».

Det er langs veien ein del skilt, men lite informasjon om kva namna betyder. Flott utsikt over Oppstynsvatnet. Når ein no kjem ned på markene og kjenner lukta av nyslått gras da er det sommer!!

   

Når ein har gått mellom desse to digre trea er ein komt ned på snuplassen på Øvste Flo. Det ein må passe på om ein starter turen fra Flo er at ein ikkje må parkere på denne snuplassen. Det kan skape problem for anna trafikk som skal nytte snuplassen. Litt før ein kjem fram til snuplassen står der eit skilt og ei postkasse. Det er ein lokal bonde som stiller litt av marka si til disposisjon for parkering.

Flott utsikt mot Erdalen og det mektige fjellet Hjellehynja og med frukttre i framgrunnen.

 

Kvamssetra – Flatsteinbu

Søndagen opprant med eit litt usikkert veirbilde. Planen var å kome seg ut på tur. Eg og Stig hadde planer om å køyre til Oldedalen og gå på Kvamssetra og kanskje til Flatsteinbu. Skyene låg tungt ned i fjella så vi var spent på om planen var gjennomførbar. Eg har vore på Flatsteinbu ein gong før og viste at det ikkje var ein tur som ein skulle ta i styggeveir. Men vi la i vei og håpa på at skydekket skulle sprekke opp.

Turen starter på Kvame på austsida av Oldedalen. Fra Olden køyrer ein veien som er merka til Briksdalen. Når ein er komt forbi Oldevatnet og inn på flatene, tek ein av til venster og køyrer austover mot gardane som ligg bort under fjellsida. Dette er gardane på Kvamme. Der står eit treskilt merka «Flatsteinbu». Da finn ein etterkvart parkeringsplassen. Fra parkeringsplassen føl ein grusveien til ein kjem til grushola som du ser på bildet. Ta av til venstre og gå opp kanten av grushola. Stien går til setra på høgresida av elva Sulkja.

Bilde: God plass på parkeringsplassen

   

Bilde 1: Plakat ved parkeringplassen.         Bilde 2 : Her har dei laga trapp ved siden av grida.

Ein vinn fort høgdemeter opp lida. Ein går på godt trakka sti så det er ikkje vanskeleg å finne veien. Det er også merka med oransje prikker/piler og raude T-er.

 

   

Dette er ein tur som krev litt kondisjon, men fult mulig å gå om ein ikkje er topptrena.  Det er ganske bratt terreng opp til setra. Der flater det litt ut inn Kvamsdalen før det igjen blir brattare siste stykket opp til platået som Flatsteinbu ligg på. Berekn god tid på turen. Ser flerie stader at turen er berekna til 3-4 timer opp og 2 timer ned.

   

Bilde 1: Terrenget flater ut av og til.            Bilde 2: Det er veldig frodig i Oldedalen.

Stien er tydeleg heile veien. Somme plasser der det kan være vanskeleg å finne feste på steiner eller svaberg har det blitt laga til med bolter og «trinn» for å gjere det enklare. Det er også bygt trappetrinn og bolta inn kjetting i fjellet for at ein lettare skal kunne ta seg trygt fram. Ikkje veit eg korleis dei fekk buskapen til fjells før i tida.

   

Bilde: Møtte på denne krabaten som også var ute på søndagstur.

   

Bilde 1: Kjetting i fjellet på bratte parti.    Bilde 2: Høg vegetasjon så ein må sjekke seg for flått.

Bilde: Stig nyter utsikten mot Oldedalen og Kvamssetra utanfor. I desse bakkane gjekk bestemor hans i sin barndom.

Det er godt med ein pust i bakken når ein er komt opp til setra. Vi var heldige og det lave skydekket letta litt innimellom. Det er  ein fantastisk utsikt fra setra. Her fra ser ein det grønne brevatnet i Oldenvatnet godt. Ein ser også såra i terrenget  etter dei enorme jord og steinrasa som gjekk i vinter. Det er også ei Kvamsseter utanfor elva. Ein kan skimte den på bildet. Lenger inn i Kvamsdalen er der bru over elva. Eg gjekk der for 10 år sia da var det veldig attgrodd utan for elva, så veit ikkje kor framkomeleg der er no. Når ein fortset inn Kvamsdalen kjem ein etter kvart inn i Jostedalsbreen nasjonalpark.

   

 

Bilde: Vi vurderte heile tida om vi skulle fortsetje, men skydekket sprakk opp av og til, og det var «umulig» for oss å snu.

   

Bilde: Bratte bakker så ein lyt kvile.            Bidle 2: Kjærlighet for naturen!!

   

Bilde: Snø-Stein-Skodde-Vatn-Blomster-Sol-Isbre.

Bilde: Flatsteinbu i skodda på platået mellom Kvamsdalen og Brenndalen.

Sjølv om skodda var i nærheita heile tida og vi vurderte om vi måtte snu, så nådde vi målet vårt, Flatsteinbu.  Når vi kom opp der, våte og svette, var det godt å kunne søke ly inne i hytta. Flatsteinbu er ei trekanthytte som vart sett opp av entusiastiske brefolk fra Oldedalen i 1968. Hytta er privateigd, men åpen for alle som vil bruke den. Dei som overnatter i hytta legg att penger på bøssa eller fører over på bankkonto som oppgjer for overnatting, lys og brendsel. Der er oppslag i hytta om priser. Vi førte gjerne over kr 100,- for ly ei lita stund. All material og utstyr i hytta blir bore opp.  Hytta er på 19 m2 og har overnattingsplasser for 8-10 personer  på brisk, hems og golv. Bak hytta med vidt utsyn ligg utedoen. Der er også ei steinbu (sikringsbu) der det er mulig å overnatte.

Bilde: Hytta er åpen for den som vil bruke den. Nøkkelen står i døra. Husk å late godt att og låse/bolte den etter deg.

 

Bilde: Steinbua med overnattingsplass.

Går ein litt lenger innover fjellet så får ein eit flott utsyn mot Brenndalsbreen. Det var vanskeleg å «fange» den på bilde denne dagen, men eit lite glimt av den fekk vi.

 

Bilde: Bodil på kanten med Brenndalen og Brenndalsbreen bak.

 

Bilde: Mange fine blomster å sjå høgt til fjells. Issoleie er ein av mine favoritter.

 

På vei nedatt er det ekstra godt med «hjelpemiddel». Godt å ha noke ekstra og trakke på og holde seg fast i. Ein må også ta seg tid til å nyte den flotte utsikten.

 

Bilde: Frodig i Kvamsdalen. Kjekt å sjå at lyngen er grønn.

 

Bilde: På vei nedatt hadde skodda letta enda meir. Her ser ein eine selet og gamle fjøsmurer på setra og nedatt til Oldenvatnet.

Bilde: Litt meir av utsikten mot Oldedalen.

Bilde: Velkomstkomiteen når vi kom nedatt i dalen. Kjekt å sjå dyr på beite. Desse skal nok snart til fjells.

Turen fra Kvame til Flatsteinbu er på knappe 5 kilometer. Ein tur eg absolutt anbefaler om ein har lyst å sjå noko nytt.